Afgelopen zomervakantie kreeg ik van mijn zoon het boek Morele Ambitie van Rutger Bregman. Een opvallend element in het boek is het concept van de ‘bullshitbaan’.
Volgens Bregman ‘vindt zo’n 25 procent van de huidige werknemers dat hun baan volstrekt zinloos is’. ‘Als ze gaan staken, merkt niemand dat. Het zijn vaak mensen met een mooi cv, een hoog salaris, maar aan het eind van de dag maken ze geen verschil.’ Dat leek me in ieder geval een baan waar ik als geothermie-ondernemer zeker niet in terecht wilde komen.
Meeting over de SFDR
Afgelopen 18 december kreeg ik plots een mail van onze financier dat er een belangrijke Teams-meeting was op 19 december over de Sustainable Finance Disclosure Regulation (SFDR) en een introductie in de EU Taxonomy. Of ik die even wilde bijwonen, want er was een digitaal formulier dat in januari ingevuld moest worden. Nooit te beroerd om wat te leren, zat ik een dag later in een ‘onboarding-sessie’ die werd gegeven door twee jonge mensen uit Engeland en Noorwegen. Zo’n hippe start-up die een digitale applicatie had ontwikkeld, waarmee ik eenvoudig mijn informatie kon uploaden.
Voordat ik het wist zat ik lange websitepagina’s door te lezen over de 10 United Nations Principles
Dat heb ik op een vrije zaterdag in januari geweten! Het begon al met een lijst van 60 vragen, allemaal in het Engels. Wat of in ons aardwarmtebedrijf de ‘unadjusted gender pay gap’ is, of we een ‘human rights due diligence process’ hebben, of we betrokken zijn bij de ‘selling of controversial weapons’ en wat onze ‘policies on anti-corruption and anti-bribery’ zijn. Die lijst ging maar door met afkortingen zoals de ’UNGC principles’ en de ‘OECD Guidelines for Multinational Enterprises’. Voordat ik het wist zat ik lange websitepagina’s door te lezen over de 10 United Nations Principles en een document van 79 pagina’s over de OECD Guidelines.
Alle lost-vaste beleidstukken uploaden
Het ‘bijzondere’ van die Noorse-applicatie was dat je niet kon invullen dat je die ‘policies’ niet hebt. Je mocht wel invullen dat je ze ‘niet-toepasbaar’ vond, echter dan moest je daar wel een uitgebreide verklaring over afgeven. Op enig moment ga je alle los-vaste beleidsstukken maar uploaden die op enigerlei wijze aansluiten bij de vraag, of daar terzijde mee te maken hebben. Het is vervolgens aan die hippe start-up om daar voor de financier, van al hun klanten, een samenhangende rapportage van te maken.
Aan het eind van die zaterdag kon ik na één volle dag ‘bullshitbaan’ de gevraagde info uploaden. Ik had het echter behalve met mezelf nog meer te doen met die jonge talentvolle Noorse en Engelse medewerkers, die weken/maanden bezig moeten om al die uploads te verwerken, zonder dat de wereld er ook maar iets beter van wordt.
