‘In de rij voor het witte goud: peperdure asperges’

Na een heerlijk paasweekend zit ik vandaag voor de vijfde week op mijn thuiswerkplek aan de keukentafel. Het was voor het eerst in tien jaar dat ik met Pasen thuis was en niet in Noord-Limburg bij mijn familie, waar we altijd uitgebreid lunchen of brunchen. Daar horen uiteraard Limburgse asperges bij, gekocht bij de teler (en geschild door mijn moeder).

In de provincie Utrecht worden echter nauwelijks asperges geteeld, dus was ik dit jaar aangewezen op de supermarkt. Maar halverwege zaterdagochtend waren de asperges bij ons in het dorp met twee supermarkten en een groentespeciaalzaak volledig uitverkocht. Dus ik toog op paasochtend naar een van de seizoenfruitkramen in de omgeving. Daar worden naast kersen soms ook producten als asperges en aardbeien verkocht.

Ik had daadwerkelijk wit goud gekocht

De missie slaagde. Ze hadden nog voldoende asperges in alle soorten en maten, geschild en ongeschild en ik hoefde er niet eens voor in een lange houd-anderhalve-meter-ruimte-rij te staan.

Even later begreep ik waarom. Ik bestelde twee porties geschilde asperges en moest € 20,50 afrekenen voor 700 gram (sortering B)! Ik had daadwerkelijk wit goud gekocht.

Ik wist dat de veilingprijzen redelijk opgelopen waren richting Pasen, maar was toch verrast door de blijkbaar grote schaarste dan wel gigantische marktvraag die er heerste, ondanks het wegvallen van de horecavraag door de coronacrisis.

Amper twee dagen later lag het winkelschap weer bomvol met asperges, tegen redelijk gangbare supermarktprijzen, variërend van € 5,99 tot € 7,99 per pond, afhankelijk van de sortering.

Lees ook: Markt: Asperge piekt naar € 16 op Goede Vrijdag

Frustrerend dat prijs van ene op andere moment verdubbelt

Voor iemand die marktontwikkelingen volgt is de wetmatigheid van vraag- en aanbod een soort van geruststellende en goed te volgen waarheid. Anderzijds is het voor mij als (prijsbewuste) consument frustrerend dat de prijs van een product van het ene op het andere moment verdubbelt als ik noodgedwongen op een ander moment of andere plek mijn aankoop moet doen.

Het idee van (vaste) prijsafspraken in de keten wordt nog altijd door een deel van de sector verworpen: het zou niet ondernemend zijn, ketenpartners zouden hier niet voor openstaan, partijen houden zich er toch niet aan enzovoort.

Lans breken voor prijsafspraken

Toch wil ik een lans breken om wel de samenwerking te blijven zoeken, mét (prijs)afspraken die zowel in goede als slechte tijden door een ieder gerespecteerd worden. Ik denk dat meerdere partijen dan echt goud in handen hebben én een tevreden in plaats van teleurgestelde aspergeliefhebster.