Ik ben (nu nog) een eikel

Je zou het niet verwachten, maar toch is dit de essentie van de studiedag van de Rabobank afgelopen vrijdag op de Floriade.

Met dertig andere kwekers togen wij in een touringcar naar Venlo om daar ondergedompeld te worden in “een dag van beleving, inspiratie, verrassing, kennisdeling, netwerken en discussie”. Als je zo’n omschrijving leest, dan weet je meteen één ding; die dag moet wel tegenvallen. Maar guess what? Dat was dit keer niet zo!

In een afwisselende dag maakten wij kennis met het rapport van de Rabobank ‘Floreren met flexibiliteit.’ Uit de voorafgaande studie bleek dat de tuinbouw niet flexibel genoeg is ten opzichte van zijn omgeving. De Rabobank wil ons helpen om onszelf daarin te versterken. Tja, ik zag daar zelf voorafgaand aan deze dag ook niet veel kansen toe. Ik heb meegedaan aan het onderzoek en bleek geen uitzondering; ook ons bedrijf was niet berekend op grote veranderingen in de markt en andere omgevingsfactoren. Maar in de loop van de dag raakte ik toch echt geïnspireerd door inleidingen, workshops en mijn collega’s.

Een echte eye-opener kwam van de egostripper Rick van Asperen. Ja, dat egostripper leest u goed. Zo noemt hij zichzelf. In een verrassende presentatie liet hij ons met andere, nieuwe ogen kijken naar onze omgeving. Ik ben meestal niet zo van die lichtvoetige onderbrekingen. Als ik een clown wil zien, ga ik wel naar het circus. Maar Rick maakte indruk met onder andere een mooie vergelijking. Uit een eikel kan een mooie grote eik groeien, maar dat kan alleen als de eikel zich wil ontpoppen. Als een eikel onder de grond vasthoudt aan het idee “Ik ben een eikel, ik wil een eikel blijven.” dan wordt het dus nooit wat met zo’n eikel. Misschien zijn ook onze mogelijkheden onbeperkt. Je moet ze alleen willen en durven zien.