Huisvesting: wanneer doe je het nou goed?

Dit is een vraag die vaak wordt gesteld door tuinbouwondernemers als het gaat om het huisvesten van arbeidsmigranten.

Je ziet niet alleen tuinders, maar ook uitzendorganisaties en gemeenten met deze vraag worstelen. Huisvesting is altijd een lastig thema geweest. Er is voor dit onderwerp geen landelijk beleid opgesteld waar de verschillende partijen zich aan moeten houden. Gemeenten hanteren eigen richtlijnen, waardoor het kan voorkomen dat wat in gemeente A is voorgeschreven, in de aangrenzende gemeente B als overtreding wordt gezien. Laat staan dat er bij de beleidsbepaling rekening wordt gehouden met de behoeften van arbeidsmigranten.  Er zijn meer dan 300 gemeenten met allen een verschillende zienswijze, waarbij veel het standpunt hebben: “Not in my backyard.”



Als tuinbouwondernemer ben je verantwoordelijk voor de dagelijkse gang van zaken op het bedrijf. Hier valt ook de verantwoordelijkheid voor de huisvesting onder, of je nu arbeidsmigranten inhuurt via een uitzendorganisatie, of deze mensen zelf in dienst hebt. De grote gemeentelijke verschillen die er zijn als het aankomt op regels, richtlijnen, vergunningen en beleidswijzigingen zorgen er echter voor dat het als tuinder heel moeilijk is om de huisvesting goed te regelen. Huisvesting is een specialisme geworden, waar je je bij voorkeur niet aan wilt wagen.



De rol van arbeidsmigranten in het huisvestingsproces is ook veranderd. Vroeger kwamen de meeste Poolse arbeidsmigranten binnen via uitzendorganisaties die zelf de huisvesting regelen. Tegenwoordig heb je te maken met drie typen arbeidsmigranten. De een wil dat, zoals net genoemd, alles voor hem wordt geregeld, de ander wil zelf tijdelijke huisvesting regelen en weer een ander gaat zich settelen en wil voor langere tijd in Nederland wonen. Vooral deze laatste twee scenario’s zijn momenteel sterk in opkomst. Naar mijn mening zouden beleidsbepalers, bij de overheid maar ook binnen de gemeenten, het beleid en ook de faciliteiten op deze ontwikkelingen moeten aanpassen. Momenteel wordt er niet gekeken naar de behoeften en de ontwikkelingen van arbeidsmigranten op het gebied van huisvesting, waardoor de toetsing met de hedendaagse werkelijkheid ontbreekt.



Overkoepelende regelgeving, die voor alle gemeenten gelijk is, maakt het leven voor arbeidsmigranten, uitzendbureaus en tuinders een stuk eenvoudiger. Daarmee wordt goede huisvesting gefaciliteerd, in plaats van onbedoeld gecompliceerd. Het huisvesten van mensen is al lang niet meer een kwestie van het aanbieden van een slaapkamer met beschikking over een gemeenschappelijke woonkamer, keuken, douche en toilet. Ieder mens is anders, met eigen wensen, en dat vraagt om ruimte voor maatwerk.