‘Het einde der spruitjes’

Hoe een koude spruitenschuur kan voelen als een warm bad. Kamerlid Caroline van der Plas kwam vorige week op werkbezoek bij de vollegrondsgroenteteelt. Ze zat helemaal op één lijn met de telers die zich hadden verzameld in de schuur van spruitkoolteler Kasper Kleijwegt.

Ook al bezet Van der Plas sinds vorig jaar met haar BoerBurgerBeweging zegge en schrijve 1 zetel, inmiddels sprokkelt ze in de laatste peiling van Ipsos 7 virtuele Kamerzetels bijeen. De in de Hoeksche Waard verzamelde telers snappen wel waarom: de BBB-voorvrouw straalt een even strijdbaar als nuchter boerenverstand uit.

Meer boerenverstand

En boerenverstand, daar mag in Den Haag volgens de doorsnee teler wel wat meer van doorklinken. Gegroepeerd rond een op zijn kant gezette kuubskist, met koffie, stroopwafels en gevulde koeken, spuwden de telers hun gal. Over ongerijmd overheidsbeleid dat duurzaamheid ten doel heeft, maar de telers, die de voedselvoorziening én hun bedrijven overeind willen houden, juist de andere kant op drijft.

Het schetsen van huiveringwekkende vergezichten is niet het alleenrecht van klimaatalarmisten

Verhaal en ongewilde en ongewenste effecten

De meesten van u kennen dat verhaal uit uw eigen praktijk. En Caroline is tamelijk bedreven gebleken in het politiek uitdragen van dat verhaal en de ongewilde en ongewenste effecten ervan. De stippen die Brussel en Den Haag op de horizon zetten, kunnen als uiterste consequentie de terugkeer van misoogsten en zelfs hongersnoden hebben, is het niet hier dan wel in andere landen hier niet eens zo ver vandaan.

Overdreven?

Overdreven? Ach, het schetsen van huiveringwekkende vergezichten is niet het alleenrecht van klimaatalarmisten. Ook met boerenverstand kun je dat soort beelden oproepen: lege schappen, ’s winters alleen nog maar kool of nee, zelfs dat niet, want aardvlooien hebben uw spruitjes al opgegeten, mensen.

Geen enkel scenario meer ondenkbaar

Tot nu toe hebben boeren en tuinders met al hun inventiviteit voorkomen dat het voor West-Europa meer dan 100 jaar oude hongerscenario weer waarheid werd. Maar voor de 21ste eeuw lijkt geen enkel scenario meer ondenkbaar.