Het bedrog van sollicitatietrainingen

Een inlener aan de telefoon: “Hé Coen, heb je zitten slapen tijdens het sollicitatiegesprek? Je hebt je in ieder geval laten inpakken, want deze man maakt meer kapot dan hij presteert. Laat maar een ander komen, en let ff beter op wie je stuurt.”

Ik was behalve teleurgesteld ook verbaasd. Want wat was er in het voortraject gebeurd? Ik herinnerde mij dat de man in kwestie een prima sollicitatiegesprek had gevoerd en een  puike indruk bij mij had achtergelaten.

Dat gesprek verliep ongeveer zo:

Waarom wil je zo graag werken? “Thuis zitten is niets voor mij, ik wil werkend aan mijn  geld komen. Ik wil midden in de maatschappij staan en dat doe je door te werken.”

Wat trekt je zo aan in deze baan? “Ik hou van hard werken, mezelf inzetten om aan het einde van de werkdag met een voldaan gevoel naar huis te gaan.”

Wat doe je als je een lastige chef krijgt? “Ik zal daar geen last van hebben want ik werk zo hard en zo netjes dat geen enkele chef reden tot klagen heeft.”

Maar waarom heb je dan nu geen werk? “Bij het vorige bedrijf waar ik werkte, sloeg de crisis hard toe, er was geen werk meer voor me.”

Na nog enkele vragen later raak ik overtuigd van de kwaliteiten van de sollicitant. De inlener die een vacature heeft, krijgt van mij te horen: “ik heb een goed gemotiveerde uitzendkracht voor je. Heb ik een goed gevoel bij. Als je hem aan het werk zet, zal je daar geen spijt van krijgen.” “Oké”, zegt de inlener. “We gaan het proberen. Hij kan morgen beginnen.”

Aan het einde van die dag kreeg ik dus dat telefoontje.

Enig onderzoek van mijn kant leerde dat deze man een sollicitatietraining had gevolgd. In het kader van  re-integratie wordt zwaar ingezet op dat soort trainingen. De gedachte daarachter is even simpel als slim: “als je graag een baan wilt, moet je zien door een selectieprocedure te komen. Lukt het je om een goed sollicitatiegesprek te voeren, dan heb je meer kans op een baan dan wanneer je daar niets van bakt. Of je na de geslaagde sollicitatie ook voldoet, is van latere zorg.”

Waarom schoot ineens “Inholland” door me heen?