Heimwee naar kleiner

Dat het niet altijd groter en functioneler moet, zal voor menig tuinder misschien stiekem wel geruststellend zijn.

Ik was eigenlijk op weg naar het professionele fruitbedrijf Kikkershoek in Mijnsheerenland om daar voor een sfeerreportage de Landelijke Appelplukdag te gaan bekijken. Maar toerend door de Hoeksche Waard stuitte ik zomaar ineens op een ander plukfestijn. Bij Landgoed De Peerdegaert een eindje buiten Strijen. Vlaggetjes wapperden. Een jongeman type hipster met baard stond bovenop de dijk om de bezoekers te wijzen naar plekken op de geïmproviseerde parkeerterreinen. Het hele bedrijf ademde een aangename sfeer, kalm maar niet uitgestorven.

Verre van uitgestorven zelfs. Gezellige drukte op de mini-markt op het grasveld vóór de hoogstamboomgaard. Licht alternatieve veertigers, vijftigers en zestigers voor en achter de kraampjes en onder de bomen. Trendy publiek. Het slag mensen dat dol is op kleinschalige lokale multifunctionele bedrijfjes als deze. Plekken waar van alles gebeurt. Zorg, landschapsbeheer, directe verkoop van vers geoogst product en van oud-Hollands ogende potjes en flesjes verwerkt product. Vaak ook recreatie, toerisme en/of horeca. In dit geval ook allerlei gedoe met paarden.

Voor mij als tuinbouwjournalist een welbekend bedrijfstype. Een bedrijfstype dat zich de afgelopen twintig jaar gestaag heeft ontwikkeld van amateuristisch gerommel in de smalle marges van de grote Nederlandse tuinbouwsector tot iets professioneler gerommel in een iets bredere marge van een diezelfde grote Nederlandse tuinbouwsector.

Voor mijn vrouw is juist dit soort bedrijfjes onweerstaanbaar. Dus we hebben de functionele lage bomenrijen van Kikkershoek links laten liggen en ik heb hier bij De Peerdegaert mijn fotoreportage gemaakt. En voor komende donderdag heb ik een fotoreportage klaar staan van mijn bezoek aan het ook al zo marginale vollegrondsgroentebedrijfje Landgoedgroenten.nl. Niet de manier om miljarden mensen te voeden? Nou ja, vele kleintjes maken één grote. En wie het kleine niet eert … etcetera. De gedachte dat het ook de laatste twintig jaar niet altijd en alleen maar groot groter grootst hoefde moet voor menig tuindertje toch in zekere zin geruststellend zijn. Misschien zelfs wel een beetje heimwee-veroorzakend.