Groentemalaise Markthal markeert grens retailtrend ‘blurring’

Het verse toverwoord in de wereld van de food is blurring. Dat Vers van de Teler in de Markthal nu de handdoek heeft geworpen, geeft echter aan dat het de vraag is of groente en fruit wel in die trend kan meedoen.

Blurring is het modewoord voor allerlei vermengingen van food en retail en horeca. Da’s drie woorden Engels. Retail, dat kent u. In stoffig Nederlands noemen we dat detailhandel. Food kent u ook wel. Dat heet in oud-Hollands voedingswaren. Ook voor blurring hadden we eigenlijk al een woord: branchevervaging.

De Rotterdamse Markthal is één groot voorbeeld van vermenging van horeca en food en retail. Je gaat er eigenlijk heen voor de beleving en voor snoeperijtjes. Niet om boodschappen te doen, zoals dat bij een traditionele markt het geval is.

Telers sneuvelen

De allereerste ‘kraam’ die in die nog steeds bomvolle Markthal moest opdoeken was die van smaakeiland Goeree-Overflakkee. Boeren en tuinders, die dachten te kunnen scoren met ambachtelijke producten van dichtbij en rechtstreeks van de teler, moesten hun verlies nemen.

Vers van de Teler heeft het dan nog anderhalf jaar vol weten te houden. Van meet af aan schermden de samenwerkende telersvereniging Van Nature en veiling Zaltbommel met de motivatie kennis te willen opdoen van de veranderende consumentenbehoeften. En marktonderzoek kost nu eenmaal geld. Maar je bent kennelijk ook een keer kláár met je marktonderzoek.

‘Markthalmania’

Het succes van de Markthal gaf in 2014 het startschot voor nog veel meer van die foodhallen en versmarkten. Kopen, eten, ontmoeten, belevenWant lekker en gezond en hip en lokaal, daar willen allerlei ondernemers wel een graantje van meepikken. ‘Markthalmania’ noemde hoogleraar Gert Jan Hospers dat onlangs waarschuwend in Foodvisie. Want wat in Rotterdam loopt, dat loopt niet per se ook in de middenmoot der Nederlandse provinciesteden.

Zo is versmarkt Van Heinde in Den Bosch alweer dicht. Bleek toch niet die trendy trekpleister. Hospers is sowieso sceptisch over al dat geblur. Want om je uit de grote massa van bijvoorbeeld trendy kledingzaken te willen verheffen door er de zoveelste trendy koffiebar in in te bouwen, dat lijkt het Ei van Columbus, met de nadruk op líjkt.

Gebrek aan originaliteit

Zo zal ook de groentewinkel niet alle heil moeten verwachten van de verkoop van boeken over koken en gezondheid. Of van een hoekje met een kekke smoothiebar. Of van allebei. Het op elkaar stapelen van concepten die los van elkaar allemaal al bestaan en in sommige gevallen ook los van elkaar eigenlijk al niet bijster origineel zijn, dat kan toch bijna onmogelijk ineens tot een stormloop van klanten leiden.

Rijk alleen op platteland

Toch kan ik me wel een uitzondering op die regel indenken. Midden in de stad is het dan misschien bijna onmogelijk om nog origineel te zijn, op het platteland lukt dat sneller. Als in alle omliggende dorpen de laatste winkelier het licht heeft uitgedaan, heeft de tuinder met zijn huisverkoopwinkel het rijk alleen.

En als de gemeente het goed vindt, dan kan de tuinder op zijn eigen bedrijf zonder torenhoge huurkosten naar hartenlust blurren: lokale groente en fruit direct van de boer, koffie en gebak bij de boer, dineren en borrelen bij de boer, geitjes aaien bij de boer, ambachtelijk ijs van de boer, tweedehandsboekenboer, boerenbrocante en plattelandskringloop, kunstzinnige workshops bij de boer, wellness bij de boer, alles voor iedereen bij de boer.