‘Groen denken, rood staan’

John Stemkens baart zich zorgen over het gebrek aan agrarische kennis bij ambtenaren op het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit.

Ik zal mij in mijn eerste column voor Groenten & Fruit eerst even kort voorstellen. Ik ben 53 jaar en mijn vrouw en ik hebben drie zonen. We wonen in het Limburgse Neer. Op mijn twintigste ben ik voor mezelf begonnen met ‘tuinen’. Ik teelde vervroegde rabarber, prei en in de zomer Chinese kool. Ik probeerde me te richten op de moeilijkere teeltseizoenen om zo de krenten uit de pap te halen.

Op een zeker moment stond ik voor een moeilijke keuze, toen bleek dat mijn vrouw een bepaalde vorm van reuma had, zonder vooruitzicht op verbetering. Ik ben het toen rustiger aan gaan doen en werk nu mee op het biologische bedrijf van een goede vriend van mij. Zijn zoon is inmiddels de bedrijfsleider. Ook verzorg ik voor BASF Vegetables Seeds Business, ofwel Nunhems, teeltwerkzaamheden in een aantal tunnels waarin zij rassen veredelen. Daarnaast ben ik actief als bestuurslid van LTO Nederland in de vakgroep Akkerbouw/Vollegrond.

Regelgeving

Waar ik me de laatste tijd zorgen over maak, is de regelgeving die op ons afkomt. Denk aan het 7e Actieplan Nitraat, de stikstofperikelen en het nieuwe GLB. Steeds meer telers kunnen het beleid niet meer volgen en lopen bijvoorbeeld inkomsten mis, omdat ze niet voldoen aan de eisen voor GLB. Als de EU alle zandgronden als uitspoelinggevoelig aanmerkt, kan dat leiden tot teeltverboden van uitspoelinggevoelige gewassen op uitspoelinggevoelige gronden.

Gebrek aan agrarische kennis

Maar wat me vooral zorgen baart, is het gebrek aan agrarische kennis bij de ambtenaren op het ministerie van LNV die over het beleid en de maatregelen beslissen. Twee derde van hen heeft een juridische achtergrond en slechts een vijfde een agrarische opleiding. Begrijp me goed, het zijn geen domme jongens, maar omdat ze alleen naar hun eigen taartstukje van de regelgeving kijken, missen ze het overzicht over heel de taart van alle maatregelen, en wat die voor de praktijk betekenen. Ik heb als agrariër toch ook geen kijk op hartchirurgie en kan dan toch ook niet zeggen hoe een chirurg moet opereren? Dat gebeurt bij ons nu wel. Kijk het stikstofrapport van Remkes er maar op na. Dat onderschrijft dat de overheid onvoldoende op de hoogte is van de dagelijkse praktijk.

Ik zeg toch ook niet hoe chirurgen moeten opereren?

Dat bevestigt mijn visie dat de overheid veel meer sámen met ons naar oplossingen voor de problemen moet zoeken, in plaats van tegenover ons gaan staan. We willen echt wel ‘groen’ meedenken, maar daar moeten ook financiën tegenover staan. Groen denken en rood staan, dat gaat niet samen.