Goed en slecht nieuws

“Ik eet al vier weken geen tomaten en geen komkommer. Mijn man wel hoor, hij lacht me uit. Hij zegt; kijk dan, ik leef toch nog. Maar de kinderen en ik niet. Ik ben bang hoor.”

“Maar,” antwoord ik, “dat is echt niet nodig. Die ziekte zit niet op komkommers en tomaten. Je kan het echt rustig eten.” “Ja maar,” zegt zij, “waarom zeggen ze dat dan op tv?”

Tja, point taken. Ik probeer het uit te leggen met dooddoeners als “eerst dachten ze dat even, maar na onderzoek blijkt het niet zo te zijn”, “de overheid neemt dan het zekere voor het onzekere” en “het is moelijker te zeggen dat je het niet zeker weet, dan een -tijdelijke-  zondebok aan te wijzen”. En tja, dan moet mijn Iraakse vriendin mij geloven, in plaats van het journaal… mmm.

Ons gesprek gaat verder. Zij zegt: “en vorig jaar was er ook al dat je ziek werd van varkensvlees. Toen heb ik mijn kinderen laten inenten. Al zeiden sommige mensen dat je blijvende schade kon krijgen van die prik.” Ik moet even denken en, o ja, ik weet het weer en reageer met: “Maar joh, je werd toen niet ziek van varkensvlees. Ja, dat lijkt wel zo door die naam,  maar het was een ziekte die van varkens over ging op mensen. En mensen besmetten elkaar door bijvoorbeeld niezen. Toen zijn ze varkensgriep, Mexicaanse griep gaan noemen, omdat het natuurlijk een nadelig effect had op de varkensvleesverkoop.” “Maar waarom zeggen ze dat dan?, zegt zij.”

Dat communicatie zo kan gaan, daar moeten we mee leven. Het kapot maken van iets, of het nou gaat om D. Strauss Kahn of komkommerteelt, is makkelijker dan het maken/herstellen. Het is dat ik toevallig in de agrisector werk en de berichtgeving derhalve met interesse volg (zoals de actie www.KomOp.net). Maar hoeveel Europeanen of wereldburgers doen dat? En, stel dat de berichtgeving niet in je moedertaal gaat, kan je het dan voldoende begrijpen? Of neem je dan ‘het zekere voor het onzekere’, zoals deze vriendin?

Belangrijk, want de ongeveer 20 procent Westerse en niet-Westerse allochtonen in Nederland vormen een essentiële groep AGF-afnemers. Deze vraag gaat ook op voor de, voor Nederlandse producten zo belangrijke, gemêleerde markt Duitsland of misschien zelfs voor in Spanje woonachtige Nederlanders.
Jammer dat ze op het journaal wél duidelijk zeggen “eet dit niet”, maar de dagen daarna nooit zeggen “eet dit wel”.  Niet alles hoeft zonder nuancering of juist veel te ingewikkeld te worden verteld. Dan maar op deze individuele schaal mijn bijdrage.