Verkiezingskoorts kunnen we het nog niet noemen, maar over 4,5 week mogen we weer gaan stemmen. Wie krijgt het voor het zeggen in uw gemeente? Alvast een vraag voor de verkiezingen in 2023: wie krijgt het voor het zeggen in uw waterschap?
Nu al beginnen over die laatste vraag heeft dan weer alles te maken met wat volksvertegenwoordigers in de Tweede Kamer nu aan verdergaande democratisering van ook dat technisch uitvoeringsorgaan voorstellen.
Ik ben geen tegenstander van regering door het volk, de letterlijke vertaling van het Griekse dèmos kratein. Maar toch, het bestuur van een technisch uitvoeringsorgaan als een waterschap volledig in handen leggen van ‘het volk’; welk probleem los je daar eigenlijk precies mee op?
Kijk mee vanaf de zijlijn
Ik kan me voorstellen dat er heel wat tuinders en boeren zijn die zeggen: “Geef ons de ruimte om het goede te doen voor onze voedselvoorziening, het goede voor onze economie en – ja natuurlijk – ook het goede voor klimaat en natuur. Kijk mee vanaf de zijlijn, wij zijn transparant over wat we doen. Maar bemoeit u zich er niet te veel mee. Want wie is hier nou de wereldkampioen teelttechniek?”
‘Het Nederlandse volk’ laat het plukken der tomaten en het steken der asperges graag over aan Polen, Roemenen, Bulgaren en, als die ook niet meer willen komen, Oekraïners, Filipinos en Vietnamezen
Elk volk krijgt de regering die het verdient
Anderzijds weet u ook dat als u en uw collega’s de ruimte krijgen, er altijd wel een paar zijn die daar wel héél ruim mee omgaan. Juist die collega’s krijgen in de media de meeste aandacht. Dat laatste bleek vorige week maar weer toen LTO Nederland met een ledenpeiling over de beschikbaarheid van voldoende oogstpersoneel naar buiten kwam. Met in hun achterhoofd hun eigen negatieve berichten over de slechte voorbeelden, stelden de media vervolgens aan LTO alle bekende kritische vragen. ‘Betaalt u wel genoeg?’ ‘Het is toch ook vaak mis met de huisvesting?’ ‘Het is toch ook zwaar werk?’
Die vragen stellen ze namens al die miljoenen Nederlanders die dat ook allemaal denken. ‘Het Nederlandse volk’ laat immers het plukken der tomaten en het steken der asperges graag over aan de Polen, Roemenen, Bulgaren en, als die ook niet meer willen komen, de Oekraïners, de Filipinos en de Vietnamezen. Over wie ‘het volk’ dan graag weer moppert.
Elk volk krijgt de regering die het verdient? In ons geval zijn wij, mopperend en wel, dat dan helemaal zelf.