‘Geluksvogels van de lockdown’

Wij vallen thuis in de categorie die niet mag klagen.

Het werk in de boomgaard gaat door. Mijn werk als psycholoog gaat door. En beiden werken we zelden online. Alleen geef ik deze maanden een cursus en dat kan niet anders dan online. Ach, dat scheelt dan weer een dag noodopvang waar we ook nog eens recht op hebben. Ja, wij zijn de geluksvogels deze lockdown.

Lachwekkend

Online lesgeven is soms lachwekkend. Op de meest onhandige momenten wordt vanaf de wc geroepen dat ik een kont moet komen afvegen. Of de hond blaft ineens keihard onder mijn laptop waardoor heel de klas weer wakker is. Of – terwijl ik midden in de uitleg zit over irreële gedachten bij angst – daar staat ineens een oude dame druk op ons raam te kloppen.

Kloppen op het raam

Mijn zoon gaat bij de deur kijken, maar ziet de vrouw niet. Even later staat ze echter weer op het raam te kloppen. Ik zet mijn cursus dan toch maar snel op pauze, maar wanneer ik bij de deur kom is ze weer niet te bekennen.

Bankpas

Na de derde keer kloppen op het raam, heb ik haar dan toch te pakken. Ze zegt op verontruste toon dat haar bankpas niet meer teruggegeven wordt door onze boerderijverkoopautomaat. Ze wilde appels kopen, deed haar pas in de automaat en weg…

Muurvast

Ik wil grappen dat dat ons verdienmodel is, maar aan haar gezicht te zien is ze daar nu niet voor in de stemming. Ze is bang dat iemand anders er met haar pas vandoor gaat, dus ze rent alweer terug naar de automaat. Daar zie ik dat haar bankpas muurvast in de biljettengleuf zit. Tja, de techniek staat voor niets, nu de mens nog.

Tang en kracht

De vrees dat er iemand snel met haar bankpas vandoor had kunnen gaan, mocht achteraf gerust ‘een irreële gedachte bij angst’ worden genoemd. Daar was toch echt een goeie tang en genoeg kracht voor nodig.