‘Geen tijd is geen prioriteit’

​Hoe kan het toch dat sommigen mensen, die al best druk lijken te zijn, bijvoorbeeld op hun teeltbedrijf, er toch altijd nog wat bij kunnen hebben? Terwijl anderen daar hun handen te vol voor hebben? Je steentje bijdragen aan zaken buiten je bedrijf kost tijd, maar levert ook altijd iets op.

Onder luidkeels protest lukt het meestal wel om de kinderen mee op te laten ruimen in huis. Ze hebben tenslotte ook een flink aandeel in de rotzooi. Huiswerk maken of voetbaltraining vind ik op dat moment geen argument, want dan hadden ze hun tijd maar wat beter moeten indelen en misschien ook eens wat minder van die flutfilmpjes op TikTok kunnen bekijken. Iets met prioriteiten stellen toch?

Ikzelf moet daarnaast wel bekennen dat mijn bureau er ook niet bepaald spic en span uitziet. Maar ik heb er momenteel nog niet voldoende tijd voor, om daar eens goed de bezem doorheen te halen. Of anders gezegd, ik máák er niet veel tijd voor vrij. Want geen tijd is geen prioriteit, dat roep ik zelf vaak het hardste.

Op de rem trappen

Het is eigenlijk ook maar net wat je belangrijk vindt. Je kunt je tijd tenslotte maar één keer besteden. Natuurlijk moet ik, of mijn wederhelft, soms voor mezelf op de rem trappen. Dat ik niet te veel tijd buiten de deur besteedt aan vrijwilligerswerk. Zo ben ik met plezier leidster van het voetbalelftal van de jongste twee, actief voor de activiteitencommissie bij diezelfde voetbalvereniging, klassenmoeder en lid van de OR op de basisschool, inclusief de crea-werkgroep voor het versieren van de hele school. Oh ja, en ik ben ook nog ZLTO-afdelingsbestuurslid. Al krijgen we daar netjes een vergoeding voor. Maar het meeste blijft wel liefdewerk oud papier.

Maatschappelijke bijdrage

En toch vind ik het belangrijk om ook mijn maatschappelijke bijdrage te leveren. Zelfs in een gezin met vier kinderen en een bedrijf. Want hoeveel ouders zijn er niet die je werkelijk nóóit op school ziet of hun kind bij de poort van de sportclub afzetten, zonder eens een kijkje te nemen of te helpen? Veel verenigingen hebben momenteel alleen nog maar bestaansrecht door vrijwillig helpende handjes.

Oh ja, en ik ben ook nog ZLTO-afdelingsbestuurslid

Het zal mij niet overkomen dat ik zo’n loeder-moeder wordt. Dan maar geen opgeruimd bureau. Dan maar wat minder betaalde uren. Want het is ook gewoon superleuk en sociaal om betrokken te zijn bij de bezigheden van je kinderen. En hartstikke interessant om als lokale agrarische belangenbehartiger met de gemeente in gesprek te zijn. Niet alleen van hard werken, maar van een goed (sociaal) netwerk pluk je uiteindelijk ook de vruchten.