‘Geen Elsanta meer’

Als Groenten & Fruit Wilbert van Laar aan de lijn krijgt, is op de achtergrond het geklop van een pomp te horen. “Ik ben ranken aan het doodspuiten”, meldt hij.

“Paadje voor paadje met een kappenspuit. Als het begint te vriezen, ligt dit gewas klaar om meteen afgedekt te worden.” Het gewas is Elsanta, in augustus 2011 geplant, dat na vervroegde productie in 2012 nog een jaar aangehouden wordt voor nog een productieronde in 2013. “Dat doen we hier wel vaker zo. We zitten hier op zwaardere grond, dan is het niet zeker dat je in het voorjaar op tijd kunt beginnen met planten.” Naast de vervroegde Elsanta’s had Van Laar ook een normale teelt met de oogst in juni. Die is na de laatste pluk opgeruimd. “Dat perceel was in vergelijking met dit veld van mindere kwaliteit.”



Een jaar rust

De eerste vorst diende zich in Landgraaf al aan; in de nacht van 9 op 10 oktober. “Ik heb nog een veld met doordragers van het ras Portola. Daar hebben we van geplukt tot 1 oktober, naderhand viel er te veel regen om daar nog in door te gaan. Deze morgen ben ik er gaan kijken hoe de nog hangende vruchten zich na deze vorstnacht gehouden hebben: alles is afgevroren, maar ze hadden ook al veel geleden van de regen. Die planten moet ik afmaaien, en daarna uit de grond trekken. Dan kan de folie eraf, en dan ploegen. Er gaat nog wintertarwe of wintergerst op. Verder blijf ik eraf, ik geef die grond een jaar rust.”



Afscheid van Elsanta

Van Laar gaat door met het ras Portola, dat hij zo vroeg mogelijk in productie gaat brengen. Van Elsanta neemt hij afscheid. “Het ras heeft zijn naam mee, maar wat de vruchten betreft is het een stuk minder; erg misvormd, gevoelig voor Verticillium en gevoelig voor vorst. De bloemen van een doordrager kunnen ook geen vorst verdragen, maar dan weet je in ieder geval zeker dat je een week later weer nieuwe bloemen krijgt. Vriest Elsanta een keer af, dan slaat dat meteen een flinke deuk in de productie.”



Afgelopen voorjaar werd Van Laar tot aan Hemelvaartsdag met vorst geconfronteerd. De percelen afdekken was geen optie, dus riep hij uiteindelijk de hulp in van een helikopter, om de lucht boven en in het gewas te mengen. “Dat werkte goed, was interessant, maar simpelweg te duur. Dat doen we dus niet meer. Het alternatief heb ik genoemd, voor mij is dat de doordrager Portola.”