Gebrek aan controle en ingewikkelde regels zijn de belangrijkste oorzaken van ongeoorloofde subsidies in het kader van de plattelandsontwikkeling, bijvoorbeeld met investeringen in groenteverwerking.
Uit een analyse van de Europese Rekenkamer blijkt dat over de periode van 2011 tot 2013 met 8,2 procent van de subsidies iets niet in de haak is. Het merendeel van de fouten ontstaat doordat de subsidieverstrekker of -ontvangers zich niet houden aan de regels die in de lidstaten zelf zijn opgesteld.
De Europese Rekenkamer beveelt de Europese Commissie en de lidstaten aan om preventieve maatregelen nemen op zeker drie gebieden: de openbare aanbesteding, de doelbewuste omzeiling van regels en de betalingen voor milieuvriendelijke landbouw.
De Europese Rekenkamer noemt geen bedragen, maar gezien de totale uitgaven aan plattelandsontwikkelingsgelden (ongeveer 50 miljard in de jaren 2007-2013) is met de de geconstateerde fouten een bedrag van enkele miljarden gemoeid.
Rasa Budbergytê, lid van de Europese Rekenkamer, zegt dat het foutenpercentage onaanvaardbaar hoog is. De Europese Commissie zelf streeft een maximaal foutenpercentage van 2 procent na. Budbergytê vindt dat lidstaten en de Europese Commissie meer moeten controleren, of het aantal regelingen moet beperken (of beide). Er moet meer evenwicht komen in het aantal regels en de controledaarop, zegt ze.
De fouten doen zich vooral voor bij investeringen in landbouwinstallaties en bij de areaalgebonden steun (zoals agrarisch natuurbeheer, weidevogelbeheer of akkerrandenbeheer).
De Europese Rekenkamer zegt erbij dat de meeste fouten niet zijn gemaakt met de bedoeling te frauderen. In veel gevallen gaat het om onbedoelde fouten. Bij de areaalgebonden steun ligt de belangrijkste oorzaak van de fouten volgens de Europese Rekenkamer op drie punten: boeren voelen zich niet gestimuleerd aan de regels te voldoen, er wordt te weinig gecontroleerd en de sancties zijn (te) laag.
De Europese lidstaten hebben wel de informatie om de geconstateerde fouten te vinden en te herstellen, maar in veel gevallen laten ze dat achterwege. Bij investeringssubsidies zijn het vaak overheden zelf de de fout ingaan, bijvoorbeeld door een openbare aanbesteding achterwege te laten. De Rekenkamer noemt Nederland daarbij één keer als voorbeeld.
De Europese Commissie zegt in een reactie dat de Europese Rekenkamer terecht constateert dat er gemiddeld in de jaren 2011 tot 2013 een foutenpercentage van 8,2 is vastgesteld, maar dat er wel een verbetering waarneembaar is: in 2011 was het foutenpercentage 8,4, in 2013 7,9. Daarbij stelt de Europese Commissie dat het niet automatisch zo is dat waar de aanbestedingsregels niet zijn gevolgd, het geld niet goed is besteed: “Het gesteunde project kan dan nog best aan de doelstellingen voldoen.”
Beheer
WP Admin
Bewerk bericht