Energiechaos in Europa

Het enorme energieprobleem in Nederland, met verlies van veel banen tot gevolg, komt doordat ook in de energiesector het beleid al jaren niet meer in handen is van ondernemers en zakenlieden, maar van steeds wisselende politici en managers die van zakelijk optreden geen weet hebben.

Een ontwikkeling met de schijn van democratie, volgens de Wet van Arnico. In plaats van zich te beperken tot het perfect regelen van de organisatie, gaan managers zich zonder verstand bemoeien met het beleid van ondernemingen. Bovendien worden de politieke bewindspersonen in Nederland ook al jaren niet meer door het volk gekozen, maar aangewezen door een paar bonzen in hun partij. De kieslijst houdt daarbij de schijn van democratie op. Het resultaat is dat in onze volksvertegenwoordiging de vertegenwoordigers van de regio’s en de maatschappelijke sectoren, met de noodzakelijke kennis en ervaring, nauwelijks meer te vinden zijn.



Voor onze agrarische sector, de belangrijkste pijler van onze economie, is daar zelfs niemand en ook geen minister. De huidige waarneemster is wel slim maar heeft natuurlijk geen agrarische ervaring en alle agrarische kennis van horen zeggen. Naarmate de maatschappelijke ontwikkelingen sneller en op een grotere schaal plaatsvinden, gaat deze situatie zich steeds meer wreken. De gevolgen zijn ernstig voor alle sectoren.



Nederland beschikt over enorm veel schoon en bijna gratis aardgas. De installaties en het distributienet daarvoor zijn in de vorige eeuw al afgeschreven. Maar door onvergeeflijke fouten van de managers bij de overheid gaan onze ondernemers nu massaal failliet omdat zij de hoge energiekosten voor hun bedrijven niet meer kunnen opbrengen. Bovendien betalen zij hier nog meer voor energie dan in de omringende landen die zelf helemaal geen aardgas hebben. Onze fiscale managers bij de overheid doen er zelfs nog een schep bovenop door de energie ook nog eens extra zwaar te belasten. Ons schone aardgas is voor veel te lage prijzen naar het buitenland verkocht en onze energiebedrijven zijn er achteraan naar het buitenland verkwanseld.



Terwijl onze ondernemingen vaak zelfs boven op het bijna gratis aardgas zijn gevestigd, moeten de bedrijven toch sluiten en de werknemers naar huis met een uitkering omdat de energiekosten niet meer te betalen zijn. Managers hebben als regel geen hart voor de zaak omdat zij nooit hebben meegeholpen aan de opbouw. Onbeschaamd wisselen zij met hun ‘old boys’ van stoel bij de overheid naar een bank, van de bank naar een verzekeringsmaatschappij en weer terug. Hun gebrek aan kennis om een bedrijf te leiden verdoezelen zij door de zaak zo snel mogelijk is te verkopen. Kassa! De arbeidsplaatsen die daarbij verloren gaan, zijn niet voor hun rekening maar voor de belastingbetaler, die ook nog opdraait voor hun bonussen en vertrekpremies.



De vele onbetaalbare windmolens zullen het verspilde aardgas niet kunnen goedmaken. Duidelijk waren de managers bij onze overheid helemaal geen partij voor de deskundige en ervaren Duitse verkopers van windmolens en grote aantallen zeer kostbare en onrendabele molens werden ingekocht. Het nut van de dure windmolens, behalve in afgelegen gebieden,  wordt steeds vaker openlijk betwijfeld en opbrengstcijfers zijn verdacht zeldzaam.



Door dit zwalkende en onlogische wanbeleid groeit helaas de weerstand tegen ‘verenigd Europa’ dat zo ambitieus werd opgestart met vooral de gemeenschappelijke energiemarkt  op het oog. Dit beleid zal pas verbeteren zodra de kieswet voorziet in een districtenstelsel.  Maar helaas zitten de politici die dat zouden moeten regelen allemaal al gebeiteld en helemaal niet te wachten om zelf ook hun banen te verliezen.