‘Eenvoud of regeltjescultuur’

Een heerlijk beroep heb ik. Ondernemer zijn, werken in de natuur en voedsel produceren op een schone en mooie manier. Op goede vruchtbare grond. Dat doen we voor de maatschappij.

Tegen prijzen die eigenlijk niet kunnen, als je alle uren bij elkaar optelt. De evolutie van ondernemers is er een van verbeteren, innoveren en doorgaan.

Groene-vinkjescultuur

Daarom is het schrikken als je ondernemers tegenkomt die de handdoek in de ring willen gooien. Waarom ze dit willen? Omdat je stapelgek wordt van alle regels en van de zogenoemde ‘groene-vinkjescultuur’ van de overheid. En niet te vergeten alle certificeringen die nodig zijn. Ik tel er daarvan bij ons nu al zes. En dan heb ik het nog niet eens over milieucontrole van de gemeente, de NVWA, Waterschap over lozingenbesluit, en ga zo maar door.

Gelukkig zijn er ook weer jonge ondernemers, die fris en fruitig aan de gang gaan, en het opnemen tegen deze enorme bureaucratie en certificering

Stroperige procedures

Als je bedrijf lekker aan het groeien is, dan valt het niet mee om op alle hokjes een groen vinkje te krijgen. En dan moet alles nog kloppen, anders kom je in allerlei stroperige procedures terecht en krijg je grote boetes. In het ergste geval moet je voor de rechter verschijnen. En dan heb ik het nog niet gehad over alle adviseurs die nodig zijn, met de hoge kosten van dien.

De moed erin houden

Gelukkig zijn er ook weer jonge ondernemers, die fris en fruitig aan de gang gaan, en het opnemen tegen deze enorme bureaucratie en certificering. Je moet de moed erin houden, en er moet over en weer vertrouwen zijn tussen overheid en teler. Dat scheelt een hoop in de certificeringen en regelgeving. Dus ondernemen is ook de moed erin houden en doorgaan, zoals bij veel van ons werk het geval is.