Eén zaak met betrekking tot de nieuwelingen is helder: ze zijn nodig omdat er veel werk ligt te wachten.
Blijft de vraag voor Gino of ze dezelfde rechten en plichten krijgen als de andere apen of dat ze het moeten doen met een soort B-status. En als hij daar een besluit over neemt moet dat wel de instemming hebben van het apenvolk.
Al dagen loopt Gino op die vragen te kauwen. Allerlei oplossingen schieten door zijn hoofd die hij meteen weer verwerpt. Op een geven moment bereikt hij het stadium van de niet-oplossing. “Als er dan geen goede oplossing is, moet ik misschien wel stoppen met zoeken. Ik kan het probleem laten voor wat het is en als er zich moeilijkheden voordoen altijd nog deeloplossingen verzinnen”, overpeinst hij.
Gino roept het MT bij elkaar en zegt daarin dat hij de aanpak van deeloplossingen voorstaat. “De immigranten blijven bij ons, ze krijgen een huis en werk en als er zich problemen voordoen, grijpen we in. Het lijkt me het beste dat Opposa als toekomstig HRM-baas van de plantages een oogje in het zeil houdt en haar bevindingen aan mij rapporteert. Libo stel ik aan als Hoofd Immigratiedienst. Hij houdt voorlopig nauwlettend in het oog hoeveel nieuwe apen zich melden, of ze willen werken en wat ze in hun eigen groep in het verleden hebben uitgespookt.” Libo vraagt wat hij moet doen als er apen niet willen werken of een gewelddadig verleden hebben. “Dan mogen ze zich niet bij ons aansluiten” zegt Gino en terwijl hij Opposa aankijkt sluit hij af met: “Over verdere rechten en plichten wil ik het nu niet hebben. We zien in de praktijk wel of dat onderwerp nog nadere aandacht behoeft.”
De moraal van deze aflevering: onoplosbare problemen moet je niet proberen op te lossen maar accepteren.
