‘Duurzaamheid: hemelse doelen, aardse afspraken’

Op een enkeling na is de wereld er wel van overtuigd dat het roer om moet. We zijn te kwistig met mineralen, energie en water.

De eerste voortekenen van de opwarming van de aarde dienen zich aan. De productie moet duurzamer, zeker als de aarde straks 9 miljard mensen telt.

Onlangs in Utrecht op de internationale agrarische innovatiebeurs GFIA stond beleid en technologie centraal. Met data, genomics en precisielandbouw zijn er volop mogelijkheden. En kort gezegd, wetenschap, politiek en bedrijfsleven hebben er vertrouwen in dat die duurzame oplossing haalbaar is. Louise Fresco’s (Wageningen UR) grootste zorg is ook niet zozeer de techniek, maar veeleer de acceptatie van burger en consument van de moderne productiemethoden.

Wat is duurzaamheid?

Een hogere productie dus, met minder middelen en op een duurzame manier. Nu is de vraag wat precies duurzaamheid is. Vraag tien mensen, en je krijgt tien verschillende antwoorden. Een typisch containerbegrip zonder scherp afgebakende betekenis. In de zoektocht bieden het Parijse klimaatakkoord en de zeventien VN-doelen voor duurzame ontwikkeling enig houvast.

Hoe dan ook, deze ideologische doelen moeten in harde, werkbare afspraken worden vastgelegd. En daar begint fase twee in het debat. De sector heeft afspraken gemaakt over waterlozing, energieverbruik, hergebruik, inzet gewasbeschermingsmiddelen en meststoffen. Natuurlijk doet dit af en toe pijn. De regeltjes, voorwaarden en convenanten kosten tijd en investering. Het concurrentieveld raakt verstoord.

En toch, zo hield duurzaamheidsgoeroe Willem Lageweg op de ledenvergadering van GroentenFruit Huis de leden voor: bedrijven met een actief klimaatbeleid halen 18% meer rendement. Het levert kennelijk iets op!

Een andere opsteker moet zijn dat Nederland in dit duurzaamheidsstreven voorloper blijft. Voor de positie op de internationale markten is dit van groot belang.