‘Die ongrijpbare kloof tussen stad en platteland’

Het AD en Nieuwe Oogst hebben het onderzocht en concluderen: ‘De kloof tussen boeren, burgers en politiek is zeer groot’. Of je één kloof kunt hebben tussen drie groepen, is dan al een vraag. Maar in de vraagstelling is er ook nog sprake van een kloof tussen Randstad en de rest van Nederland en van een ‘kloof tussen Nederlanders’ (in de vraag: Welke van de onderstaande onderwerpen zorgen voor een kloof tussen Nederlanders?).

Het was niet de minste die ‘de kloof’ vorig jaar breeduit schetste. Johan Remkes bemiddelde over stikstof, maar voelde naar eigen zeggen in de gesprekken eigenlijk vooral de kloof tussen stad en platteland. Iedereen begreep wel zo’n beetje waar hij op doelde. Maar als je dit soort algemeenheden begint te fileren, dan krijg je zulke onderzoeken als van AD en Nieuwe Oogst.

Waar op de kaart?

Je kunt de kloof niet zien op de kaart van Nederland, zeg maar alles ten oosten van Amersfoort aan de ene en de rest aan de andere kant. Want dé tuinbouwgemeente van Nederland ligt in het Westen, héét zelfs Westland. De kloof tussen burgers en boeren (waar we dan ook de tuinders maar even bij optellen) dan? Alsof er op het platteland geen burgers wonen. Moeten we het dan hebben een kloof tussen stedelingen en dorpelingen? Maar waar ligt de grens? Alles onder 25.000 inwoners is een dorp? Uden, Epe, Sneek, Geleen? Allemaal stedelingen dus?

Wie is de gewone Nederlander?

Dan maar de kloof tussen de veganistische, vegetarische en flexitarische klimaatdrammers en de gewone Nederlander? Dat wordt toch vrij tricky voor de tuinbouw. De gewone Nederlander maakte op de sociale media een paar jaar geleden nog gehakt van AH, toen die in de kersteditie van Allerhande te veel op groente en fruit drijvende vegetarische recepten opnam.

Leve al die kloofjes

De Kloof bestaat niet. Er zijn hoogstens stereotypen, die we graag een beetje zwaarder aanzetten om niet in een grijze brij van saaie eenvormigheid verzeild te raken. Leve de verschillen en leve dan ook maar al die talloze kloven en kloofjes, die je tussen die verschillende groepen en groepjes zou kunnen vermoeden. Maar vooral leve de nog talrijkere bruggetjes over al die kloven, waarover we onze tomaten en appels en bloemkolen kunnen blijven transporteren van de ene naar de andere groep, plaats, wijk en winkel.