De complimenten van Sharon Dijksma

Natuurlijk nog wat onwennig las ze de tuinbouw de geijkte complimenten van haar blaadje. En ze had een leuk nieuwtje.

Op haar derde officiële werkdag als staatssecretaris hield Sharon Dijksma vanmiddag in Lisse wat je zou kunnen noemen haar ‘maiden speech’ voor een tuinbouwpubliek. Ze was vooral erg aardig voor de tuinbouw. De bekende riedel van complimenten was uit de koker van de speechschrijvers gekomen. De miljarden euro’s exportwaarde, de honderdduizenden arbeidsplaatsen, de innovaties, de ondernemerskracht. Ze was ‘onder de indruk’.

“In het voorjaar kom ik met een visie”, kondigde ze aan. Maar wat daar in gaat staan… De staatssecretaris hield haar kaarten stevig tegen de borst. Even leek ze wat helderder te worden over haar intenties met de sector. “Het kabinet wil de economie duurzamer maken”, sprak ze. “Hierin wil ik graag meters maken en dan kom je al snel bij de tuinbouw.”

Daar sloeg de bobo’s hier en daar wellicht de schrik om het hart. Een dergelijke zin uit de mond van een sociaaldemocratisch bewindspersoon was lange tijd de korte aanloop naar een ernstige waarschuwing, zo niet een onverholen dreigement aan het adres van de telers, die sociaal en ecologisch niet altijd even PvdA-proof waren. Maar wat Dijksma noemde in het licht van die meters die ze wil gaan maken met de tuinbouw, bleken alweer alleen maar complimenten te zijn. Onze topsector is een van Neerlands economische drijfkurken en de tuinders zijn qua duurzaamheid en innovativiteit ‘lichtende voorbeelden’.

Het nieuwtje dat Nederland met Brusselse toestemming ook in 2013 en 1014 een korting van 83 procent mag geven op de energiebelasting vermocht het ijs een heel klein beetje te breken. Maar de harten gingen van een citaat als “Niet de regering vertelt u wat u moet doen, dat doet u zelf” toch niet direct sneller kloppen.

Of deze: “Wij nemen op basis van uw keuzes onze beslissingen.” Klinkt aardig. Maar kan alle kanten op worden uitgelegd: als een teler ervoor kiest met illegalen te werken, dan beslist de regering daar keihard tegen op te treden.

Kortom veel wijzer werden de tuinbouwbobo’s en en de voor de Tuinbouw Ondernemersprijs genomineerde fine fleur van de tuinbouwondernemers in het auditorium van de Keukenhof niet van deze politica. Ze sloeg zich er met ervaring doorheen, maar voorlopig zonder een spoortje van bevlogenheid.

We zouden bijna heimwee krijgen naar Henk Bleker. Die wist ten minste nog de schijn op te houden dat ook een staatssecretaris de land- en tuinbouw hoog op de politieke agenda kan weten te houden.