De andere toon op de GreenTech

De opening van de internationale tuinbouwbeurzen in Amsterdam was doorgaans een gezellig feestje van tuinbouwbobo’s onder mekaar. Daar kwam nu Simran Sethi tussendoor, met een andere toon.

Bye bye Horti Fair, hallo GreenTech. Vergelijkbaar, want ook in de RAI en zo zijn we het al sinds 1993 gewend. Maar wat is er nog hetzelfde sinds 1993? Oké, de crisissfeer. Ik haalde het jaar onlangs zelf aan als een crisisjaar van ongekende omvang, waar 2014 voorlopig (gelukkig) nog niet aan kan tippen. Maar verder is er vooral heel veel veranderd.

Met het optreden van de Amerikaanse schrijfster Simran Sethi als interessant referentiepunt. Hadden de tuinbouwbestuurders in 1993 enige boodschap gehad aan een jongedame die zich op haar eigen site in het zonnetje laat zetten door de internationale pers met citaten zoals ‘Top 10 eco-heldin van deze planeet’ en ‘milieu-boodschapper’?

Nu stond zij daar vanmorgen onbevreesd het biodiversiteits-evangelie te prediken. Met bekend klinkende en door tuinders nogal eens hoofdschuddend danwel schouderophalend verwelkomde statistieken. Zoals dat sinds 1900 driekwart van alle plantensoorten op de wereld is uitgestorven. Of dat 90 procent van de handel in uitgangsmateriaal van de vijf grote voedingsgewassen in de Verenigde Staten in handen is van één zaadbedrijf. En ze had een nieuwe: het internationaal panel voor klimaatverandering  IPCC heeft becijferd dat door de klimaatverandering de land- en tuinbouw wereldwijd per decennium 2 procent minder oogst.

Ach, zal menig tuinder denken: dat achterstandje hebben we met een nieuwe kas of een betere led-lamp zo in gelopen en meer dan dat. En die genetische erosie, oftewel het verlies aan levende biodiversiteit als pool voor nieuwe rassen, daar hebben we toch de diepgevroren genenbanken voor?

Toch raad ik alle tuinders die er niet bij waren (en dat waren er heel veel, want zo’n officiële opening is er voor kleine kring, en de verwachting is sowieso niet hoog gespannen waar het het bezoek van veel Nederlandse tuinders aan deze GreenTech betreft) vooral goed te luisteren naar de toon en de uitstraling van dit soort stemmen. De Simran Sethi’s van deze wereld vertegenwoordigen een nieuwe generatie weldenkende mensen: niet gericht op techniek, wel bezorgd over gezondheid en welbevinden van mensen in álle werelddelen.

Aalt Dijkhuizen mocht na mevrouw Sethi spreken. Hij ventte nog maar weer eens zijn optimisme uit over de ruimte, die er nog is voor productiviteitsverbetering op basis van moderne agrarische technieken. Vast en zeker. Menig tuinder zal het hem nazeggen. Maar wat zou het toch eens verfrissend zijn als die op zich verdedigbare woorden werden gekoppeld aan de toon en de uitstraling van de jonge 21ste eeuw. Aalt is bijna met pensioen, waar blijft de Nederlandse Simran?