‘De aardbeienkathedraal’

Dat aardbeien prachtig zijn en heerlijk smaken, weten wij natuurlijk. Gelukkig leren ook steeds meer consumenten Hollands zacht fruit kennen, door hun aandacht voor lokaal geproduceerd voedsel.

Onze sector heeft nog genoeg huiswerk als het over imago en draagvlak gaat. Enkele kunstenaars hebben ons namelijk aan het denken gezet. Meestal een groep waar je niet zoveel mee hebt, tenzij je kunstliefhebber bent. Voor het project Foodlab TOV zijn ze bewust gekoppeld aan enkele aardbeientelers met teeltondersteunende voorzieningen (= TOV’s). Juist omdat kunstenaars écht anders kijken. Want ooit een teler gesproken die zijn tunnelkas vergeleek met een kathedraal? Of die aardbeien bekeek als per stuk verpakte juwelen? Vast niet. Juist die verwondering van kunstenaars en hun idee van schoonheid zet je wel aan het denken.

TOV’s maken het lastig positief te zijn over aardbei

Misschien hebben ze een punt. Zeker bij hun conclusie dat het verhaal van ‘de Nederlandse aardbei’ niet bestaat: omdat ze het simpelweg niet kennen. Waarom is de Nederlandse appel wel zo’n icoon in reclames en wordt de Nederlandse aardbei nergens gepromoot? Ai, eeuwig zonde dat we daar moesten erkennen dat onze top-campagne enkele jaren geleden over de ‘Hollandse Aardbei’ als een nachtkaars doofde door gebrek aan draagvlak.

We moeten op aardbeienavontuur!

Imago en identiteit bepalen dus ook het draagvlak. Als sector hebben we ermee te dealen dat onze omgeving van alles vindt over het voor de teelt benodigde plastic, glas en ijzer. Als je dan niet weet wat voor prachtige producten eronder groeien, is het lastig om positief te zijn.

Kunstenaars bekijken het met hun artistieke blik en als doorsnee consument. Aardbeientelers kijken praktisch en zakelijk. Want TOV’s zijn onmisbaar om kwetsbare aardbeien te beschermen tegen weersinvloeden, om ze eerder of langer te oogsten en vanwege kwaliteit en houdbaarheid.

Met andere ogen de schoonheids van TOV’s zien

Ze zien er zo uit omdat … tja … omdat ze er zo uitzien en dit het makkelijkste en goedkoopste werkt. Of kan het ook anders? Zodat niemand zich meer stoort aan al dat plastic, glas en ijzer in ‘hun’ landschap? Dat iedereen de schoonheid van TOV’s inziet en ze ook functioneel en betaalbaar zijn? Met als resultaat dat iedereen de teelt van Nederlands zacht fruit toejuicht?

Ik kijk uit naar de volgende sessie, als de kunstenaars hun praktische ontwerpen presenteren. En daarna aan de slag met de propositie van Hollands zacht fruit. Of zoals een kunstenaar zei: “We moeten op aardbeienavontuur!”