Buffering pH behouden

Klachten over pH-daling bij organische substraten hoeven niet altijd aan foutieve bekalking te liggen.

Een stabiele pH is belangrijke voor een goede evenwichtige nutriënten-opname. Bij kokos of veensubstraten wordt het basismateriaal vooraf bekalkt. Dit stabiliseert de organische stof, wat op die manier een bufferende werking heeft op de pH. Maar de kalk heeft geen direct effect op de pH zelf. Het stelt alleen de aanvangs-pH in.

Dus als door zuurwerking in de teelt de bufferende kalkvoorraad helemaal is benut, kan de pH toch ineens sterk gaan dalen. De remmende werking op de zuurgraad is dan weg. Waarbij telers vaak in eerste instantie direct bij hun toeleverancier gaan klagen dat het substraat niet goed gebufferd zou zijn. Maar uit een lezing op een Eurofins Expertdag blijkt dit vaak onterecht. Het overschot aan kalk geeft alleen een tijdelijke stabilisatie, totdat het opgesoupeerd is door H⁺ ionen.

Effect bemesting

Onder andere bemesting heeft invloed op de pH. Bij bemesting verdringen concurrerende kationen (zoals kalium, calcium, magnesium en ammonium) de H⁺ uit de organische stof, waardoor de pH daalt. Een EC-verhoging kan dus ineens een flinke pH-daling veroorzaken, ondanks een goed toegepaste basisbekalking van het substraat. Het is daarom aan te bevelen om met een lage EC te starten en deze gedurende de teelt te verhogen. Verderop in de teelt gaat de plant namelijk meer voeding opnemen. Dan valt er bijvoorbeeld te sturen met de verhouding tussen nitraat- en ammonium om een pH daling te beperken. Zeker kokos reageert met een snellere pH-daling sterk op een verhoogde NH4⁺ gift.

Binding aan organische stof

Een deel van de verzurende H⁺ zit gebonden aan de organische stof. Huminezuren, die als zwakke zuren werken, zorgen (pH-afhankelijk) dat de H⁺ ionen meer of minder aan die organische stof gebonden blijven. Wat de verzurende werking dus kan remmen of juist versterken.

Telersinvloed

Toeleveranciers zijn dus verantwoordelijk voor een goede pH-uitgangssituatie, maar daarna heeft de teelt invloed via EC-veranderingen, het gewasstadium, ammonium- of nitraatgiften, effecten van bicarbonaat in gietwater, of uitspoeling van voeding.