Britten hebben steeds meer buitenlands eten nodig

Als de nieuwe Britse regering, die in mei verkozen wordt, niet snel werk maakt van een actief beleid voor de land- en tuinbouw, dat moet Groot-Brittannië nog meer voedsel uit het buitenland invoeren dan nu al het geval is. Dat is een gevaarlijke ontwikkeling die bovendien schadelijk is voor de nationale economie.

Dat schrijft de National Farmers Union (NFU) in een soort ‘manifest’ voor de Kamerverkiezingen die begin mei worden gehouden. De NFU vindt dat de verschillende regeringen uit het verleden de land- en tuinbouw in de kou hebben laten staan. Veel EU-regels zijn op nationaal niveau met een sterke nadruk op natuur en milieu uitgevoerd waardoor de agrarische productie in de knel komt en het boeren zelf steeds ingewikkelder wordt.

Daarnaast wordt steeds minder overheidsgeld geïnvesteerd in agrarisch onderzoek. Waar dat wel gebeurt, komen de resultaten vaak eerder ten goede aan boeren elders dan aan de Britse boer zelf. Tenslotte heeft ook de Britse boer, net als zijn collega’s in andere landen, een zwakke onderhandelingspositie tegenover de grote winkelbedrijven, hoewel dat volgens de NFU door de instelling van een toezichthouder wel iets is verbeterd. ”Het gevolg van dat al is dat Britse boeren en tuinders steeds minder in de groeiende binnenlandse vraag kunnen voorzien.”

De Britse zelfvoorzieningsgraad voor voeding vertoont al decennia een gestaag dalende lijn. Konden de boeren en tuinders en de verwerkende industrie in 1984 nog voorzien in 84 procent van de binnenlandse vraag, inmiddels is dat tot onder de 60 procent gezakt. De NFU waarschuwt dat die tendens zonder drastische verandering in het overheidsbeleid door zal gaan, waarmee de zelfvoorzieningsgraad tot onder de 50 procent kan dalen. ”Dat niveau hebben we voor ’t laatst meegemaakt in de jaren zestig. Achtereenvolgende regeringen hebben zichzelf overtuigd dat deze gestage erosie van onze voedselvoorziening kan worden vervangen door invoer. De laatste tien jaar hebben laten zien dat zo’n lakse houding gevaarlijk is. Toenemende concurrentie voor agrarische producten, klimaatverandering, wisselvalligheid op de wereldmarkten en exportverboden door bepaalde landen hebben de internationale aanvoerstromen verstoord.”