Bijvriendelijk of consumentenbedrog (1)

Onaangenaam verrast is een understatement voor het gevoel dat ik had toen ik via Twitter vernam dat er een deal gesloten is tussen enkele supermarktketens enerzijds en Natuur en Milieu en Greenpeace anderzijds. Is dit een duurzame manier om met je leveranciers om te gaan: meegaan in een heksenjacht?

Toch was duurzaamheid het doel. Ik heb het uiteraard over het verplichten van Nederlandse boeren en tuinders te leveren volgens Milieukeur of biologische productiecertificering. Woede en verbazing streden om voorrang. ‘Consumentenbedrog over de rug van de telers’, was mijn eerste reactie. Bij nader inzien werd mijn kwaadheid nog groter. Nog nooit heb ik van mijn afnemers ook maar enige belangstelling mogen ervaren voor de wijze waarop wij invulling geven aan het duurzaam telen van broccoli.

Dat wij erin zijn geslaagd om het organische stofgehalte van onze grond van 2% naar 4% te verhogen heeft nog nooit ergens met een leuk plaatje erbij in een supermarktblaadje gestaan. Dat wij met zonnepanelen voor meer dan 100% zelfvoorzienend zijn qua stroomverbruik is blijkbaar niet interessant. Dat vele verenigingen uit ons dorp kosteloos van onze faciliteiten gebruik mogen maken en wij de gemeenschap versterken heeft ook al niet geleid tot enige reactie. Ook het feit dat er iemand van de sociale werkplaats bij ons werkt, is blijkbaar geen reden voor publiciteit.

Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar helaas is voor al deze duurzame bedrijfsaspecten nog geen certificaat uitgevonden. Men deinsde er desondanks niet voor terug een hele groep op basis van vooroordelen over een kam te moeten scheren en weg te zetten als zijnde niet duurzaam bezig.  Je verwacht eigenlijk niet als gewaardeerd leverancier dusdanig (generaliserend) behandeld te worden. We worden weggezet als mensen die geen oog hebben voor het milieu en als we ageren tegen deze onzin maken we het alleen maar erger.

Tenslotte maakte woede plaats voor zorg. Waar zijn we nu eigenlijk mee bezig? Een certificaat is geen enkele garantie dat iemand duurzaam bezig is en iemand kan volkomen duurzaam werken zonder enig certificaat. We dwalen gigantisch af van waar het om gaat, namelijk duurzame voedselproductie. Een volkomen arbitrair afvinklijstje kan en mag niet het uitgangspunt zijn voor ons dagelijks handelen. Wij weten allemaal wat duurzaamheid is en hoe we hier invulling aan geven. De vraag is hoe we het kunnen verkopen.