Bijen niet geschaad door gecoat zaad

Uit een omvangrijke veldproef in Noord-Duitsland blijkt dat met neonicotinoïde gecoat koolzaad geen effect heeft op de gezondheid van honingbijen en wilde bijen. De proef werd door Bayer gefinancierd, maar diverse onafhankelijke externe wetenschappers hebben de proef uitgevoerd en conclusies getrokken.

Het gaat om één van de grootste veldstudies die ooit naar bijengezondheid is gedaan. Voor de studie is 800 hectare behandeld koolzaad, verspreid over een testgebied van 65 vierkante kilometer, ingezaaid. Tegelijk is 600 hectare onbehandeld koolzaad in een ander testgebied van ook 65 vierkante kilometer gezaaid. De gebieden waren zo gekozen dat bijen niet heen en weer konden vliegen tussen de gebieden.

Verschillende aspecten bekeken

Bij de studie is gekeken naar het effect van gecoat zaad op zowel honingbijen (Apis mellifera) als de hommel Bombus terrestris en de wilde bij Osmia bicornis. Daarbij is gekeken naar een groot aantal verschillende aspecten, onder andere het door de bijen verzamelde stuifmeel en de aanwezigheid van clothianidine (een neonicotinoïde) in stuifmeel, nectar en honing. Ook zijn de ontwikkeling van hommelvolken, de gezondheid van honingbijen en de reproductie van de solitaire bijen gevolgd.

Geen negatief effect

Het met clothianidine behandelde koolzaad bleek geen negatief effect te hebben op de gezondheid van honingbijvolken en de onderzochte wilde bijen. Uit testen gedaan op stuifmeel en nectar blijkt dat de blootstelling van bijen aan clothianidine laag is. De gevonden concentraties kwamen overeen met concentraties gevonden in eerdere studies.

Veilige toepassing

Volgens Bayer maakt de studie duidelijk dat de in het verleden toegelaten gecoate koolzaadzaden veilig gebruikt kunnen worden. De fabrikant pleit dan ook voor het opheffen van het tijdelijke verbod op deze toepassing. “Het gebruik van gecoate zaden is uiterst effectief en het voorkomt de inzet van insecticiden die volvelds worden gespoten”, aldus Bayer

De resultaten van deze studie zijn gepubliceerd in zes artikelen in het wetenschappelijk tijdschrift Ecotoxicology.