‘Allemachtig dure grondstoffen’

De nog sneller dan verwacht aantrekkende economie zorgt de afgelopen maanden voor grondstoffenprijzen die de pan uit rijzen.

De vraag van bedrijven kan van de ene op de andere dag de lucht in schieten, zeker als juist door alle berichten over stijgende prijzen men maar vast anticipeert op wat men de komende tijd nodig denkt te zullen hebben. De producenten van staal, glas, plastic, maar ook hout, koper en – ook een grondstof in allerlei snel digitaliserende branches – microchips, hebben hun door de coronacrisis deels stilgevallen productie echter niet zomaar weer aangezwengeld.

Inflatiespook

Tel daarbij op dat stijgende markten ook altijd speculanten aantrekken en voor we het weten doemt het inflatiespook op en daarmee de vrees dat die prijsstijgingen het snelle economisch herstel ook weer net zo snel afremmen. Zulke stijgingen kunnen dan zomaar in hun tegendeel omslaan. Als de prijs op recordhoogte staat, dan wordt hamsteren voor alle zekerheid en ook speculeren op verdere prijsstijgingen toch wat minder logisch. Terwijl aan de andere kant producenten juist met extra spoed hun productie op gang proberen te krijgen. Ook overheidsingrijpen – door China of westerse centrale banken – kan temperend werken.

De tuinder kent de wetten van vraag en aanbod maar al te goed

Olie houdt stand

De Volkskrant kopte vorige week alweer groot dat de meeste grondstoffen juist drastisch goedkoper worden. Alleen olie houdt stand. En namens de tuinder gesproken: ook de gasprijs stijgt nog steeds, na in 2019 en 2020 zo lang op een zo laag niveau te hebben gestaan.

Marktwerking

De tuinder kent de wetten van vraag en aanbod maar al te goed. En wordt daar weleens een beetje argwanend van. Hoe goed en hoe eerlijk werken al die markten nou écht? Hoe zuiver werkte vroeger de schijnbaar zo oppermachtige en onverstoorbare veilingklok? En hoe beïnvloedbaar is nu de dagkoers van een komkommer of een doosje aardbeien?

Dat op die vraag één eenduidig antwoord ondenkbaar is, bewijst eigenlijk al dat het vermoeden van duistere machinaties onmogelijk kloppen kan. Macht roept immers altijd – maar niemand weet precies wanneer en hoeveel – tegenmacht op. Het enige dat zeker is, is dat álmacht niet van deze wereld is.