Het dorp in zicht

Na ruim twee weken lopen zijn de apen zo ver gevorderd dat zij vanuit de toppen van hoge bomen hun toekomstig dorp kunnen zien liggen.

Werd de laatste week tijdens de tocht weinig gesproken, de aanblik van het nieuwe thuis maakt de tongen los. De meesten fantaseren er hardop lustig op los over wat ze gaan doen. Hun huis mooi maken zodat er kinderen kunnen komen. Elke dag in de bomen klimmen om verse bananen en andere vruchten te eten. Sommigen stellen voor om een muur om het dorp te bouwen zodat indringers op een afstand kunnen worden gehouden.



Gino roept het MT bij elkaar om voorbereidingen te treffen voor een ordentelijk verloop van de huizentoedeling. Dat gaat wat minder makkelijk dan hij zich voorgesteld had.



Opposa is met haar vriendinnen in gesprek over de inrichting van de huizen, Modella bespreekt de voordelen van een jongerencentrum met leeftijdgenoten en Libo beweert tegen zijn makkers dat hij een veel mooier dorp gevonden zou hebben.

Als het Gino na lang aandringen lukt om hen in vergadering, die ook nu weer lopend plaatsvindt, bijeen te krijgen, neemt Opposa als eerste het woord:



“Ik heb helemaal geen tijd om allerlei managementfuncties te vervullen. Ook ik moet mijn huis opknappen.” Libo wil boter bij de vis: “Als er beslag op mijn tijd gelegd wordt, moet dat wel geld opleveren. Voor niks gaat de zon op.” “Ja”, zegt Modella, “ik zou ook wel een extra zakcentje willen hebben.”



Gino reageert onmiddellijk: “Ik schors de vergadering tot morgenmiddag en dan reageer ik op wat jullie zojuist hebben gezegd.”



De moraal van deze aflevering: professionaliseren vereist investeren.