Groen-wassen

Nu we richting november gaan, is de teelt hier een heel eind gedaan.

Elke week kijken we wat de komende weersverwachting is, wat de prijzen doen, en bepalen dan of we nog even door gaan. Doorgaans is het half november echt wel klaar. Terugkijkend op de twee teelten die wij jaarlijks zetten, was het teelttechnisch een uitdagend seizoen. Met name het zeer natte en vochtige voorjaar zorgde voor een hoge schimmeldruk, wat ook uitval tot gevolg had. De zomer daarentegen was hier in Zeeland prachtig: veel licht en geen extreem warme dagen.

Inzet van groene insecticiden

We hebben de laatste jaren veel ervaring opgedaan met de inzet van groene insecticiden om de insectendruk laag te houden. Ik ben daar positief over, het ondersteunt de biologie enorm. De plagen exploderen niet meer, er zit altijd een rem op.

Er is dus echt wel wat mogelijk waar het groene middelen betreft. Wat mij wel tegenstaat is dat je zo enorm vaak de bespuiting moet herhalen, schematisch elke week weer rond. En probeer geen week over te slaan, want dan valt de werking direct tegen. Mijn middelengebruik vertoont daardoor een sterk stijgende lijn. Wat ik me afvraag: Wie is hier nu de grote winnaar? Het milieu of vooral de middelenfabrikanten? Dan komt er nog bij dat de consument, met name bij buitenteelten, de hele dag spuitmachines over het land ziet rijden; aan de consument krijg je dat niet uitgelegd. Misschien wordt het tijd voor een overheidscampagne, in de trant van: Hoe meer wij rijden met die spuit, hoe gezonder uw groenten en fruit! Ze hebben het publiek gekkere dingen wijsgemaakt, dus dit moet ook lukken.

Hoe meer wij rijden met die spuit, hoe gezonder uw groenten en fruit!

We mogen best kritisch zijn op die nieuwe vormen van gewasbescherming. Er wordt weleens te makkelijk gezegd dat de samenleving naar groen wil, en wij dus mee moeten. Die samenleving heeft totaal geen idee met welke uitdagingen en teeltbedreigingen wij te maken hebben. Wij zijn voedselproducenten. Dat schept een verantwoordelijkheid: de bevolking voeden, zo gezond en veilig mogelijk. Anderzijds moeten wij eerlijk toegeven dat het soms vreselijk lastig is om ziekten en plagen onder controle te krijgen en te houden. Die balans raakt steeds verder zoek. Teelten moeten groener, koste wat kost. Rücksichtslos worden middelen verbannen, wat als we niet oppassen leidt tot het verdwijnen van teelten uit ons land. Dan kunnen we ‘groene’ producten gaan importeren, uit landen waar ze het woord milieu amper kunnen spellen.