Brusselse zaadpolitie

Brussel heeft een nieuwe vorm van knevelarij bedacht en is met de regelgeving daarvoor op slinkse wijze al ver gevorderd zonder ruchtbaarheid.

Men wil een nieuwe ZBO oprichten, een aparte EU bestuursorganisatie met sanctiebevoegdheden die in Europees verband alle burgers gaat controleren op het gebruik van zaden voor hun bedrijf of voor hun hobby. Het zal strafbaar worden als een EU inwoner zaden gebruikt van een ras dat niet geregistreerd staat bij de nieuw op te richten ‘EU PLANT VARIETY AGENCY’ en waarvoor niet de jaarlijkse registratieheffing aan de Agency is betaald.

De huidige registratie van commerciële zaadrassen werd door de Duitse bezetters verplicht doorgevoerd omdat er destijds in de zaadhandel veel verwarring was door het toen grote aantal zaadkwekers met vergelijkbare rassen. Een ras mag als regel nu maar één naam hebben en een verantwoordelijke kweker.

Door de schaalvergroting zijn er nog maar weinig commerciële veredelaars en zaadproducenten overgebleven – voor komkommer nog maar 9! – die allemaal hun eigen geregistreerde rassen produceren en in duidelijk herkenbare verpakking verkopen.

Registratie is dus tegenwoordig bijna niet meer nodig want de firma die voor de inhoud van de verpakking van zaden verantwoordelijk is, is overduidelijk  bekend.

Commerciële zaadbedrijven moeten een nieuw ras eerst nog één of meer seizoenen in de praktijk uittesten alvorens het te verkopen en hebben daarvan soms wel 10 varianten die iets verschillen. Die varianten allemaal registreren is niet te doen want alleen al de aanvraag voor registratie kost al enkele duizenden Euro per ras, er blijft er maar 1 van de 10 over en dat kan ook nog worden afgewezen omdat het uiteindelijk toch niet nieuw blijkt te zijn.

Er zijn in Europa vele duizenden grote en kleine kwekers en hobbyisten die hun eigen rassen hebben, vaak voor eigen gebruik of voor slechts één of enkele afnemers en die hun rassen niet aanmelden voor registratie, niet alleen wegens de hoge kosten maar vooral omdat zij daarvoor vertrouwelijke informatie en zaden moeten afstaan, enkele jaren voordat zij zelf pas met verkoop kunnen beginnen. Het is voorgekomen dat een concurrent zulke zaden gapte, ook heeft aangemeld en de registratie sneller kreeg dan de eigenaar die er dus naast greep.

Alle zaadrassen in de EU registreren, het gebruik daarvan controleren, sancties opleggen en procederen tegen weigeraars, in al de EU landen met de grote verschillen in talen en gebruiken is een gigantische taak terwijl het totaal ontbreekt aan deskundigen, wetenschappers en juristen om al dat werk uit te voeren. Onnoemelijk kostbaar en totaal zinloos omdat er al regels zijn voor de zaadwereld die juist eenvoudiger kunnen.

De enigen die voordeel hebben bij een totale rassenregistratie zijn de paar multinationals die actief zijn in de zaadwereld. De kosten tellen veel minder bij grote omzetten en zij zijn op slag bevrijd van het leger van slimme kleine zaadveredelaars die aan hun monopolies knabbelen en die ook af en toe een grote slag slaan.

Want de duizenden kleine veredelaars en hobbyisten zullen er mee moeten stoppen wegens de hoge kosten, de bureaucratie en de vertragingen terwijl deze grote groep in het verleden de belangrijkste bijdrage heeft geleverd aan de verbetering van het rassenbestand.

De monopolisten zullen hun zaadprijzen zeker gaan verhogen terwijl zij tegelijk hun kostbare inspanningen in de rassenveredeling kunnen verminderen. De multinationals zullen de dienst gaan uitmaken in de zaadwereld onder deze nieuwe regels want zij beschikken over meer en betere specialisten en juristen dan de regelgevers. Hogere prijzen, minder keus en meer belasting voor EU inwoners.