Het is vanmorgen rustig in het Nederlandse aardbeienwereldje. Een team van Hollandse Aardbeien deed dit weekend mee aan de Homeride, een monsterfietstocht voor het goede doel.
Ze liggen nog op één oor. Dat kan ook bijna niet anders, na zo’n 500 kilometer fietsen van Groningen naar Maastricht langs acht Ronald McDonald Huizen. Afzien voor het goede doel. Maar dit weekend vooral op zaterdag dan ook écht afzien. De tegenwind haalde op de Afsluitdijk pieken van windkracht 8 en naar het schijnt zelfs ook windkracht 9 tijdens de felle regenbuien, die de helden in het gezicht sloegen en hun strakke wielerpakken doorweekten.
Met zijn allen brachten de meer dan duizend fietsers van zeventig estafetteteams bijna een miljoen euro bij elkaar voor het Ronald McDonald Kinderfonds. U kent het wel: bij vijftien ziekenhuizen in Nederland zijn slaapplaatsen voor de ouders van kinderen die langere tijd in die ziekenhuizen moeten doorbrengen. Om die ouders, die soms een eind weg wonen van het ziekenhuis waar hun kind heen moet, te helpen in de buurt van hun zieke kind te zijn, wie wil daar nou niet een eindje voor fietsen?
De Nederlandse aardbeientelers, die in Hollandse Aardbeien zijn verenigd om beter met de consument te communiceren, besloten mee te doen aan dit evenement simpelweg omdat er volgens aardbeienteler Rob van Enckevoort genoeg aardbeientelers zijn die graag op de racefiets zitten. Die sportieve liefhebberij gecombineerd met het promotionele effect dat deelname aan zo’n tocht heeft en natuurlijk de gedachte aan het goede doel, maakte van dit plannetje werkelijkheid. De Hollandse Aardbeien (mensen uit de teelt, de afzet, de toelevering en het communicatiewereldje) hebben zo’n 8.000 euro aan sponsorgeld bij elkaar gefietst.
Ik fietste zelf ook twee etappes mee. Om de sfeer te proeven en van binnenuit verslag te kunnen doen. Was dus ook een klein beetje een held. Want ik moest (samen met teler Jan van der Werf en Boudewijn van der Wal van Veiling Zaltbommel) het duister zien te doorstaan van Amsterdam naar Utrecht tussen middernacht en ochtendkrieken. En van Utrecht naar Rosmalen (meefietsend met teler Rob van Enckevoort en met Albert Wielink van The Greenery) begon het slaapgebrek achter mijn contactlenzen te kriebelen en in mijn kuiten te kruipen.
Maar voor de complete heldenervaring hadden Groenten & Fruit en ik natuurlijk vanaf het begin moeten meedoen. Meedoen met het maandenlange voorbereidingstraject, het helpen met het vinden van vrijwilligers voor in de volgwagens die langs een eigen traject van tussenpunt naar tussenpunt reden, het zoeken naar sponsors die voor jouw sportieve prestatie een bedrag naar dat Kinderfonds willen overmaken. En meedoen in het weekend zelf, van start tot finish, fietsen, meerijden met de volgauto’s, misschien even slapen achterin de bus van Mertens of in de vrachtwagen van Gipmans, wachten op de stopplaatsen, de irritaties als er door een haperend GPS-apparaat verkeerd wordt gereden. En natuurlijk meedoen met die laatste kilometers dat alle teams volledig meefietsen. Misschien volgend jaar?