Wegblijven van oorlogsmodus

Het antwoord op meer macht aan de vraagkant was lange tijd tamelijk simpel: dan ook schaalvergroting aan aanbodkant! De individuele bedrijven werden en worden groter, dat is al sinds 1945 een gegeven. Maar ook de afzetcoöperaties werden groter en groter, vooral door onophoudelijk te fuseren.

Samenklonteren van inkoopbureaus

Dat laatste is echter, na die laatste superfusie, waar bijna dertig jaar geleden The Greenery uit ontstond, helemaal niet meer zo vanzelfsprekend. Dat bleek een fusie te veel. Er vormde zich sindsdien een groep min of meer gelijkwaardige coöperaties, groot genoeg om grote klanten te bedienen en klein genoeg om slagvaardig te blijven. Coöperaties bovendien die zich niet te belangrijk voelen om toch op allerlei vlak goed samen te werken. Zoals in een gezamenlijk verduurzamingsproject voor chemievrij vruchtgroente telen op substraat. Maar nu ook in antwoord op dat samenklonteren van inkoopbureaus.

Hoe interessant is zo’n enkele ‘cowboy’ nog voor de inkopers die uiteindelijk vooral moeten zorgen voor de zekerheid van voldoende product van de juiste kwaliteit?

Verdere bundeling nodig?

Het is ook maar net de vraag of verdere bundeling aan inkoopkant per se nadelig is voor de telers. Voorheen kon er nog weleens een kleine telersgroep of zelfs een enkel bedrijf de toon zetten door te verkopen onder alle verstandige telersprijzen door. Maar hoe interessant is zo’n enkele ‘cowboy’ nog voor de inkopers die uiteindelijk vooral moeten zorgen voor de zekerheid van voldoende product van de juiste kwaliteit?

Prijzenoorlog

Natuurlijk wil geen enkele super te duur zijn – of gevonden worden. Maar wanneer was de laatste prijzenoorlog? Dat is ook het voordeel van risicomanagement, wat bij die steeds grotere retailbedrijven zo belangrijk is geworden: ze kijken wel uit voor het ultieme risico van een oorlog.