‘Ook de laatste opbrengst nog graag vangen’

Het is volgens Slagter de vraag of alles er nog afkomt. “De laatste keer hebben we er al acht in een bak geoogst, omdat de prijzen hoog waren en om aan de contracten te voldoen.” Die druk is er nu niet meer, want de contracten zijn afgelopen. Die 5 hectare zijn volgens hem maar 2 tot 2,5% van de totale productie. “Maar de mogelijke opbrengst daarvan willen we natuurlijk wel nog graag vangen.”

Zomer te druk geweest

In de tussentijd zijn hij en zijn compagnons bezig met schoonmaken van machines en onderhoud. De cellen worden volgereden met lelies. Met de planning voor volgend jaar is hij een half jaar geleden al begonnen. “Dan ligt de ervaring nog vers in het geheugen. De zomer bijvoorbeeld was te druk.” Hij vertelt dat rassen die al ter discussie stonden nu definitief verdwijnen. Geschikte nieuwe rassen zijn er volgens hem niet, dus wordt het gat opgevangen met uitbreiding van bekende rassen. “Dan hebben we wel minder risicospreiding, maar liever dat dan slechte kwaliteit”, aldus de West-Fries.

Geen plassen op het land

De grond wordt zoveel mogelijk met rust gelaten. Diepe sporen die zijn gemaakt, trekken ze met een woelpoot los. Hier en daar graven ze een geultje om overtollig water af te voeren. Op percelen waar groenbemesters zijn gezaaid en waar half augustus de winterbloemkool is geplant, heeft hij geen schade geconstateerd. Slagter: “Er stonden ook geen plassen op het land, misschien hebben we gewoon geluk gehad, misschien speelt mee dat we ons land op orde hebben.”

Auteur: Marga van der Meer