Vermeer (CDA): ‘Maatregelen in verstandig tempo nemen’

“Niemand die zegt: ‘er is niks aan de hand, we gaan gewoon door zoals we altijd deden’. We zijn er in de tuinbouw allemaal van overtuigd dat we naar Rome gaan. Maar er zijn vele wegen naar Rome. En je kunt, je móét ook praten over het tempo.”

Tijdens het gesprek in het restaurant van het World Horti Center in Naaldwijk vergelijkt Jenny Vermeer de transities waar de tuinbouw voor staat herhaaldelijk met een pelgrimage. Een lange voetreis, die niet al morgen bij de bestemming geëindigd is.

“Er zijn partijen die doen alsof rond bijvoorbeeld klimaat de enige stellingnames zijn: ‘nu meteen’ of ‘helemaal niet’. Maar het hoort bij het CDA om niet zwart-wit te zijn. Om de energietransitie met zijn allen te kunnen meemaken moet je het hebben over maatregelen nemen in een verstandig tempo, net als in het stikstofdossier voor de boeren.”

Degenen die het beste kunnen beoordelen wat een wél haalbaar tempo is, dat zijn volgens Vermeer en het CDA de tuinders en de boeren zelf.

“Een glastuinder hoef je niks wijs te maken over energie. In de laatste vijftien jaar hebben tuinders hun milieulast met 95% gereduceerd. Dat is gebeurd door veel minder energie per eenheid product. En door verduurzaming van de gewasbescherming. Maar daar wordt het debat ook weer op scherp gezet. We zouden in 2029 helemaal van chemische middelen af moeten. Maar we hebben niet morgen al voor alles groene middelen. Ontwikkeling en toelatingsprocedures nemen op zijn minst vijf en vaak wel tien jaar in beslag. En tegelijkertijd zet de politiek nog een hek om technieken als Crispr-Cas.”

Vooral de energiebelasting dreigt nu snel met grote stappen te gaan.

“Dan kan ik als tuinder alleen maar een winstwaarschuwing geven: als die eerste kuub zo zwaar worden belast, dan vallen er tuinbouwbedrijven om. Een, twee of drie keer hogere kostprijs door overhaaste maatregelen, dat is voor niemand behapbaar. Op dit moment zou ik onze zoon, die nu als zzp’er in het bedrijf werkt, niet aanraden om het bedrijf over te nemen. Dat is absoluut niet zoals het CDA het wil laten gebeuren. Want waar halen we dan ons gezonde voedsel en onze bloemen vandaan? Alles importeren? Of gaan we bloemen maar helemaal verbieden, zoals ik hoor dat in sommige ziekenhuizen gebeurt ‘omdat het slecht is voor het milieu’?”

Late roeping

Politiek is voor Jenny Vermeer een late roeping. Ze runt al sinds jaar en dag samen met haar man een pot- en perkplantenkwekerij in Heenweg (Z.-H.). “Mijn man doet alles op de tuin, ik doe alles ernaast, inclusief MPS en Floriday. Met het bedrijf gaat het goed. Goed genoeg voor mij om sinds 2014 ook een flink deel van mijn tijd aan het CDA te wijden, bijna tien jaar nu als raadslid van de gemeente Westland. Eerst acht jaar in de coalitie, de laatste anderhalf jaar in de oppositie.”

En toen kwam dus de vraag vanuit de tuinbouw of u zich wilde kandideren voor de Tweede Kamer.

“Daar moest ik wel even over nadenken. Maar als jonge mensen als Henri Bontebal en Eline Vedder zich ook willen inzetten, waarom dan ik met mijn 56 jaar niet? En ik heb binnen het CDA alvast het tuinbouwgeluid wat duidelijker in het verkiezingsprogramma gekregen. Er stonden wel goeie dingen in, maar het was een beetje weggemoffeld tussen landbouw en visserij. Het had niet eens een eigen tussenkopje. Dat zie je vaker. Politiek liggen tuinbouwdossiers zelden bovenop. Terwijl wij zoveel innovaties in huis hebben die voor heel de maatschappij van belang zijn.”

‘Politiek liggen tuinbouwdossiers zelden bovenop’

“Maar zijn die politiek net zo ervaren en solide als het CDA? Ik geef toe: het is voor niemand leuk om in te leveren. Je kunt zomaar zetels verliezen om lokaal gedoe over gele vuilniszakken of landelijk gedoe over lijsttrekkersverkiezingen. Maar in de club mensen die er nu zit, heb ik vertrouwen. En ook als ik niet de kamer in ga. Want ik ben altijd optimistisch, maar twintig zetels halen is voor het CDA gewoon niet reëel nu. Dan kan ik toch mijn tuinbouwgeluid in Den Haag laten horen, ook na de campagne en de verkiezingen.”