Deze keer schrijf ik mijn column in Irak. Velen zullen denken is daar tuinbouw dan?
Irak dat vroeger Mesopotamië heette, wordt gezien als de plaats waar het paradijs van Adam en Eva, de Hof van Eden gelegen was. Onderweg zie je teksten als ‘De wieg der beschaving’ die aangeven hoe oud dit land is. In dit land heeft onze regering een project gesubsidieerd om de tuinbouw up-to-date te maken. Namens Delphy mag ik hier de telers helpen een rendabele teelt op te zetten.
De mooiste en lekkerste vruchten
En ja, het land is indrukwekkend vruchtbaar. Je wordt overstelpt met de mooiste en lekkerste vruchten die de natuur ons te bieden heeft, zoals granaatappels, druiven, meloenen, perziken, vijgen, abrikozen enzovoort. De liefde voor lekker eten zie je terug in de maaltijden die niet alleen smakelijk, maar ook overvloedig zijn.
Investeren is moeilijk, omdat buurland Iran veel producten dumpt op de Irakese markt en de prijs verziekt voor het lokale product
Maar de tuinbouw is niet meegegroeid, want de tuinbouw ontwikkelt zich voortdurend in tegenstelling tot de tradities van een oude beschaving. Er is hier werk aan de winkel. Er is een kleine stap gemaakt naar telen op substraat, maar veel teelten worden in de grond geteeld met weinig kennis over bemesting. Investeren is moeilijk, omdat buurland Iran veel producten dumpt op de Irakese markt en de prijs verziekt voor het lokale product. Opschalen is onmogelijk door het ontbreken van een grote exportmarkt, zoals wij die kennen in Duitsland. De gemiddelde Irakees heeft weinig te besteden en kiest voor het goedkoopste product in de winkel.
Een mooie taak
Oplossing is dus intensiveren en onderscheidende producten telen. Maar hier heeft men hulp bij nodig. Projecten gefinancierd door overheden, kunnen ervoor zorgen dat deze mensen kwaliteit kunnen telen die een bijdrage levert aan het welzijn van het land, in het belang van de sector en de maatschappij. Een mooie taak om met mijn kennis te helpen het paradijs weer paradijs te laten zijn.