Wetenschap beslist

En antwoordde bevestigend op de vraag van CDA-politica Eline Vedder of het besluit over nieuwe toelating van glyfosaat niet aan wetenschappers moest worden overgelaten in plaats van aan politici. Het College voor de toelating van gewasbeschermingsmiddelen biociden (Ctgb) geeft groen licht.

Brede weerzin tegen glyfosaat wonderlijk

De Europese lidstaten besloten afgelopen vrijdag het onkruidbestrijdingsmiddel niet te verbieden. Over een maand volgt een besluit over verlenging. Een politieke keuze. Het kan niet anders. De wetenschappers zijn het niet met elkaar eens. De emoties lopen hoog op. Het lijkt wel of iedereen selectief winkelt in dit metershoge dossier. De vraag is of op dit onderwerp wel een afgewogen keuze te maken is.

Eigenlijk is de brede weerzin tegen glyfosaat – ’s werelds meest gebruikte gewasbeschermingsmiddel – wonderlijk. Het is niet het heftigste middel in de landbouw. Alternatieven zijn veel schadelijker. Waar komt die aversie dan vandaan? In de kiem zit weerstand tegen het systeem. Monsanto ontwikkelde transgene glyfosaat-resistente soja en katoen, en boeren konden daardoor volvelds spuiten. In Europa is dit ras overigens verboden.

Verband met Parkinson

Telers in de Verenigde Staten bestempelen glyfosaat als milieuvriendelijk. In Frankrijk wordt nadrukkelijk een link gelegd met de ziekte van Parkinson. Beschuldigingen als zou het middel kankerverwekkend zijn, wordt door de Europese voedselveiligheidsautoriteit Efsa ontkracht. Neuroloog Bas Bloem, belangrijkste tegenstander in Nederland, vindt dat het voorzorgsprincipe moet gelden. Je kunt een verband met Parkinson niet uitsluiten. Tja, in die filosofie kun je een reeks producten wel gaan verbieden.

Politici moeten zich niet op stofniveau met toelating bemoeien

Het is goed dat glyfosaat nog een poosje beschikbaar blijft, tenminste als uiterste mogelijkheid in geïntegreerde gewasbescherming. Als preventie, en niet-chemische middelen niet effectief zijn, kan het middel uitkomst bieden.

En als de politiek vindt dat de instituten als Ctgb of Efsa te weinig rekening houden met veronderstelde risico’s van volksgezondheid, dan moeten zij die kaders aanpassen. Politici moeten zich niet op stofniveau met toelating bemoeien. Niet met glyfosaat, niet met andere middelen. Dat is het werk van wetenschappers en deskundigen.