Werken aan afbreekbare bioplastics en zetmeelschuim

Onlangs liep ik verder richting weilanden en proefvelden, waar ik een collega trof die een groot stuk plastic onder de grond stopte. Wat had dit te betekenen?

Licht geschrokken, omdat ik plotseling naast haar stond, vertelde ze dat de land- en tuinbouw veel plastic gebruikt. “Je kent vast de trays en potten voor planten, pijpen en buizen voor irrigatie en drainage, en het afdekzeil voor grond en gewassen”. Ik knikte, en zij vervolgde enthousiast haar verhaal.

Bio-PBS houdt een maand of twaalf zijn functie en breekt dan af

“We zijn dus aan het onderzoeken hoe we dit plastic kunnen vervangen door biologisch afbreekbare materialen. We hebben binnen Wageningen University & Research een materiaal ontwikkeld, Bio-PBS, wat een maand of twaalf zijn functie behoudt en dan afbreekt. Ik ben in de praktijk aan het testen hoe snel dit gaat. Uiteindelijk willen we het toepassen voor kratten en productienetten voor graszoden.”

Nieuwsgierig vroeg ik of ze nog aan meer innovaties werkt. “Jazeker” zei ze. “Weet je wat polystyreenschuim is?” “Ja natuurlijk, dat is piepschuim. Die bolletjes die heel irritant overal aan blijven plakken.” “Klopt. En vaak terechtkomen in de natuur”, voegde ze eraan toe. “Ik werk samen met enkele bedrijven aan schuim op basis van zetmeel en papier dat op dezelfde manier gerecycled kan worden als papier. Voordeel van dit ‘paperfoam’ is dat het niet meer apart hoeft te worden ingezameld. Wel zo makkelijk en beter voor het milieu.”

Mijmeren over circulaire toekomst

Ze stopte nog wat plastic in de grond, terwijl ik verder liep en mijmerde over een circulaire toekomst, waarin bioplastics en zetmeelschuim hun waarde in de praktijk hebben bewezen. Het eerste zaadje, of eigenlijk rol plastic, is vandaag geplant. En ik weet na mijn wandeling over Wageningen Campus weer precies waarom ik toegepast onderzoek zo ontzettend boeiend vind.