Er komt de laatste tijd veel op ons agrariërs af. Denk aan het 7e Actieprogramma Nitraat, het addendum, de perikelen rond derogatie en het invoeren van verplichte bufferstroken. Ik vraag me dan ook af waar dit eindigt en wat ons ons nog te wachten staat. En wat de consument nog te wachten staat, want geleidelijk zullen groenten steeds duurder moeten worden, willen wij alle maatregelen die we moeten uitvoeren ook kunnen bekostigen.
Je kunt wel ‘groen’ willen zijn en ik denk dat de meeste – zeker jonge – boeren en tuinders die vooruit willen dat ook zeker willen, maar dat krijg je niet voor elkaar als je rood staat op de bank. Ik wil maar zeggen: we moeten wel economisch rendabel kunnen draaien, willen we de groene maatregelen ook ten uitvoer kunnen brengen.
De consument gaat er maar vanuit dat altijd alles in het winkelschap ligt, maar dat is zo langzamerhand geen vanzelfsprekendheid meer
Voedselzekerheid in gevaar
Als we de extra te maken kosten niet meer kunnen opbrengen, dan komt de voedselzekerheid in gevaar. Je ziet nu al deels lege groenteschappen en zeer hoge winkelprijzen, weliswaar door de weersomstandigheden in zuidelijke landen, maar dat zou dan structureel kunnen worden. De consument gaat er maar vanuit dat altijd alles in het winkelschap ligt, maar dat is zo langzamerhand geen vanzelfsprekendheid meer.
Eigen gedrag consument
Daar komt nog bij dat de consument ook zijn eigen gedrag eens kritisch moet bekijken, want ze schreeuwen moord en brand als er geen avocado’s in het schap liggen, maar vergeten dat er volop groente van eigen bodem te vinden is, zoals prei, kool en peen. Het leek er ook een beetje op dat door corona het vliegen in een ander daglicht kwam te staan, maar ondertussen boeken we weer net zo vrolijk vakanties naar verre bestemmingen en denken we niet meer aan de milieugevolgen die al dat vliegen met zich meebrengt. En ondertussen krijgen wij te maken met steeds meer regels en minder gewasbeschermingsmiddelen om maar zo milieuvriendelijk mogelijk te moeten telen. Hoe je het ook went of keert, dat werkt kostprijsverhogend en brengt groen denken en rood staan weer een stapje dichterbij.
Ik pleit voor een gelijk speelveld voor iedereen
Ongelijkheid op gebied van toelatingsbeleid
In dat kader is er ook ongelijkheid op gebied van het toelatingsbeleid van gewasbeschermingsmiddelen. Ik pleit voor een gelijk speelveld voor iedereen. Dat betekent dat als een middel bij ons verboden is, dat middel ook niet op geïmporteerde producten mag zitten. Dus niet alleen het middel verbieden, maar tegelijkertijd een MRL van nul van toepassing verklaren. Vaak zijn de alternatieve middelen ook duurder. Groen denken…, rood staan…