‘Polarisatie blijft over na scoringsdrift’

Zo reed ik laatst naar het veld om te kijken hoe de broccoli erbij stond voor de oogstplanning, toen het me opviel hoe slecht de wegen onderhouden waren. 100 meter verder bedacht ik dat dit niet vreemd was, gezien het vele sluipverkeer op onze wegen dat knooppunt Hooipolder wil vermijden. Na weer 100 meter bedacht ik dat onze inwoners eigenlijk opdraaien voor het extra onderhoud aan deze gemeentelijke wegen omdat de Rijksoverheid weigert de portemonnee te trekken om het knooppunt op te lossen met fly-overs. Dat leek me onrechtvaardig en bij het veld aangekomen, had ik inmiddels een motie in gedachten om als gemeenteraad opdracht te geven aan de regionale rekenkamer te berekenen wat dit onze gemeente extra kost, zodat we die rekening kunnen indienen bij Rijkswaterstaat. Deze gedachtegang was vorig jaar zeker niet bij mij opgekomen.

We zijn heel bekend met de stikstofcrisis, maar dat is er slechts één in een lange reeks

Landelijke politiek lijkt verwijderd van realiteit

Zo had ik van tevoren ook nooit bedacht dat gemeenten steen en been klagen over de landelijke overheid, omdat zij er steeds meer taken bijkrijgen zonder dat daarvoor voldoende financiële middelen worden meegeleverd, of de regelgeving is nog zo belabberd dat het onduidelijk is wat er gebeuren moet. We zijn heel bekend met de stikstofcrisis, maar dat is er slechts één in een lange reeks. Je vraagt je af hoe het kan dat de landelijke politiek zover verwijderd lijkt van de realiteit dat zij nog niet eens een begin van grip kan krijgen op de grote problemen waarmee we als land worstelen.

Campagnes zijn verworden tot een marketingtruc met een paar speerpunten die goed verkopen richting de achterban

Iedere dag een andere rel

Inmiddels begint zich hierover bij mij een beeld te vormen. Mensen krijgen zoveel informatie over zich heen dat de ontvangst hiervan standaard op uit staat. Je komt er pas door met een breekijzer in de vorm van de meest prikkelende boodschap. Deze scoringsdrift komt neer op iedere dag een andere rel maar daardoor haken mensen nog meer af. Wat overblijft is polarisatie. Campagne voeren op inhoud en evenwichtig integraal beleid lukt dan niet meer.

Oplossingen raken ver weg

Campagnes zijn verworden tot een marketingtruc met een paar speerpunten die goed verkopen richting de achterban. Op zich niet erg als die speerpunten voortkomen uit een weldoordachte beleidsvisie. Daar ontbreekt het echter aan of omwille van herkenbaarheid blijft het in de coalitie-onderhandelingen bij de campagneretoriek. Gevolg is dat mensen steeds verder meegaan in polarisatie en oplossingen verder weg raken.