Invulling middenkaderfuncties in de glastuinbouw, een kwestie van talent?

Het werkgelegenheidsproject van wethouder Florijn van Rotterdam is geen succes geworden. Zijn doelstelling om duizenden werklozen aan het werk te zetten in de glastuinbouw is jammerlijk gestrand.

Van de 618 werkzoekenden hebben er vijf uiteindelijk een arbeidscontract getekend. Het is flauw om te roepen ‘had ik toch gezegd’. Voor deze vijf mensen is het fijn dat ze een baan hebben. Ik vind wel dat de overheid, brancheorganisaties, aanbieders van opleidingen en andere instanties eerst eens moeten kijken waar de tuinders behoefte aan hebben, namelijk aan de invulling van kennis- en middenkaderfuncties.



Op het niveau van productiewerk zijn er geen openstaande vacatures binnen de glastuinbouw. Dit werk wordt prima ingevuld door arbeidsmigranten. Tuinbouwbedrijven hebben echter grote moeite om hun functies op het gebied van logistiek, techniek, en in het middenkader ingevuld te krijgen. Hiervoor heeft een werkgelegenheidsproject dan ook zeker zin. Omdat er te weinig aanbod is van mensen met deze kennis op de Nederlandse arbeidsmarkt, wordt ook voor deze functies steeds vaker een beroep gedaan op arbeidsmigranten. Of het nu gaat om technische of leidinggevende functies, functies op het gebied van logistiek of energiemanagement, er zijn meer vacatures dan sollicitanten.



Hoger opgeleiden associëren de tuinbouw bovendien niet met innovatief, kansrijk en sexy, waardoor zij maar zelden solliciteren. Binnen de tuinbouwsector wordt er hard gewerkt om het imago van de sector te verbeteren, jongeren te werven en ze door te laten groeien naar een middenkaderfunctie. Dit heeft echter nog niet de gewenste vruchten afgeworpen en lijkt momenteel meer een oplossing voor de langere termijn. Toch moet er nu iets gebeuren om deze functies te vervullen.



Veel tuinders realiseren zich wellicht niet dat (een deel van) de oplossing zich op de werkvloer bevindt. Een groot aantal van hun productiemedewerkers is van huis uit hoger opgeleid dan het werk waarvoor ze worden ingezet. Door op het moment dat er een middenkaderpositie vrij komt te kijken welke mensen vanuit het medewerkersbestand wellicht geschikt zijn, kan een tuinder ook nog eens fors besparen. Immers, de vacature kan snel worden ingevuld en er hoeven geen kosten te worden gemaakt voor externe werving. Daarnaast is de inwerktijd minimaal omdat de persoon het bedrijf en zijn producten al goed kent. Middenkaderfuncties vragen in de regel om een langere verbintenis met het bedrijf, sociale kwaliteiten en in de meeste gevallen ook kennis van de Nederlandse taal. Niettemin zijn kwaliteiten en ambitie van een persoon volgens mij belangrijker dan de nationaliteit.



Voor bijvoorbeeld logistieke functies worden in de regel Nederlandse medewerkers geworven. Echter, mocht deze Nederlandse werknemer al binnen afzienbare tijd zijn gevonden, dan blijkt vaak dat deze na een korte tijd kiezen voor een ander branche met een aantrekkelijker imago of willen zij graag snel doorgroeien en meer verantwoordelijkheid. De kans dat een arbeidsmigrant deze functie langer vervult dan een Nederlandse werknemer is aanzienlijk groter. Als een arbeidsmigrant waardering voelt, is hij trouw en gedisciplineerd.



Mijn advies voor Nederlandse tuinbouwondernemer is om vaker op de werkvloer met hun mensen te praten om een beter beeld te krijgen van hun ambities en capaciteiten. Op die manier kunnen de kwaliteiten van (productie)medewerkers maximaal worden benut en kunnen vacatures voor middenkaderfuncties binnen de tuinbouw sneller en efficiënter worden vervuld.