Tuinbouwmissie: tomatenprijzen van 4 tot 6 euro

Paulien Dirkzwager is manager internationale zaken van de Kamer van Koophandel Den Haag en begeleidt een tuinbouwmissie naar Australië voor het Nederlandse bedrijfsleven. Ze doet verslag van de reis via een weblog.

Crisis in Europa

Al op de eerste dag van de handelsmissie hoorde ik dat de lokale Australische tuinbouwdealers vooral last hebben van de crisis in Europa. Omdat in Nederland de tuinbouw nog altijd niet is hersteld, exporteren de ondernemers zelfs naar Australië, waar de locals niet tegen concurreren, vooral op de echt grote tuinbouwprojecten. Het schijnt dat in Australië de crisis redelijk voorbij is en dit komt vooral door de Chinezen die hier investeren. Sommigen die hier al jaren niet meer waren geweest verbaasden zich over het aantal Aziaten dat nu in Sydney rondloopt. 



Aan het eind van de dag hebben we onze eerste officiële bijeenkomst. De Nederlandse ambassade biedt ons een borrel aan in de Darling Harbour. We hebben een  prachtig uitzicht over de baai van Sydney waar de mooiste jachten liggen.



Maandag 19 november

Vandaag begint het echt officiële programma. We beginnen bij de Rabobank. Een gigantisch gebouw met uitzicht over heel Sydney. Door de verschillende presentaties krijgen we een goed beeld van de Australische tuinbouwsector.



Arbeidskosten zijn hier duur: 22-27 Australische dollars per uur (18 tot 22 euro per uur), hoger dan in Nederland. Met 22 miljoen inwoners is de markt klein en is export hard nodig. Export staat echter niet op het netvlies van de gemiddelde Aussie. Nu staat de Australische dollar ook zo hoog dat het moeilijk wordt om te exporten.  Om een beeld te krijgen van de kosten: de consumentenprijs van een kilo tomaten is zo’n 4 tot 6 euro. Het personeel in Australië voor een project aan het werk krijgen is een hele klus, de papieren rompslomp voor de Health and Safety schijnt enorm te zijn.



Voedselveiligheid is hier nog niet zo’n issue, maar is wel in opkomst. En we moeten vooral niet denken dat we Australië via de Dutch Way kunnen benaderen. Tijdens mijn presentatie heb ik dan ook benadrukt dat we niet alleen willen brengen, maar samen verder willen komen en een langdurige relatie willen opbouwen.



Na de presentaties gaan we langs twee bedrijven. Het ene bedrijf zit in rozen en orchideeën. Ik ga met twee ondernemers met een geëmigreerde Nederlander rond de tafel om mogelijke samenwerking te bespreken, dus ik heb weinig van die kas gezien. Het schijnt dat hij de rozen aan het afbouwen is en meer in de orchideeën wil gaan.



Hierna gaan we naar een tomatenkweker. Hij heeft een plastic kas en van binnen ziet het er goed uit: mooi opgeruimd en de tomaten staan er netjes bij.  Hij heeft een vleestomaten-opbrengst van 51 kilo, niet slecht.



Wat erg opvalt is dat de Australiers niet graag hun kennis delen, ze zijn erg gesloten naar elkaar en laten niet in de keuken, of kas, kijken.