We hebben al sinds jaar en dag de Nationale Tuinbouwondernemersprijs en de Agrarisch Ondernemer van het Jaar. Afzetorganisaties kiezen hun teler van het jaar en steden en provincies hun ondernemer van het jaar.
Er is de Versmarketeer van het Jaar, waar we deze week van hoorden dat er maar liefst 160 genomineerden waren. Er is de Horti Fair Innovation Award, De Herman Wijffels Prijs, De Hillenraad 100, De werkgever van het jaar en ga zo maar door.
Die prijzen hebben een duidelijke functie. Het zet ondernemers in het zonnetje die het net even anders aanpakken. Net even duurzamer, net even marktgerichter, net even vernieuwender. Die koplopers de erkenning geven die ze op een bepaald terrein verdienen, kan leerzaam zijn en stimulerend voor de ondernemers in het grote peloton. En tuinbouwbedrijven die prijzen wegslepen in algemene competities, waarin ook ondernemers uit andere branches meedoen, maken positieve reclame voor de groene sector.
Maar is er ook een schaduwzijde? Voor iedereen een prijs. Het zou kunnen lijken alsof het ondernemerschap in Nederland en in de tuinbouw op een ongekend hoog niveau staat. Of beneemt dat prijzencircus ons misschien het zicht op de armoe en de holle zelfbewieroking?
De stelling van deze week luidt:
De veelheid aan ondernemersprijzen en awards holt de betekenis van die prijzen uit.
Geef uw reactie op deze stelling en stem op onze homepage.
Groenten & Fruit is benieuwd naar uw mening!
Beheer
WP Admin
Bewerk bericht