’Terugkeer van ‘collectief”​

Met een vijand in zicht groeit het collectief weer. Ook in de tuinbouw zijn collectieven nodig.

Op het moment dat ik deze column schrijf, is de oorlog in Oekraïne losgebarsten. De veranderingen volgen elkaar snel op. Corona verdwijnt naar de achtergrond en het dagelijkse nieuws wordt beheerst door de oorlog, maar ook de wereldwijde effecten ervan. De gas- en olieprijzen stijgen naar ongekende hoogte. Handelskanalen en geldstromen richting Rusland slibben dicht. Er ontstaan nieuwe verbintenissen tussen landen.

Samen ergens tegen vechten helpt om elkaar te vinden

De EU is opeens eensgezind. Wederom komen er budgetten beschikbaar – helaas wel voor oorlogsmaterieel – en worden vluchtelingen zonder morren opgevangen. Met een vijand in zicht groeit het collectief weer. Samen ergens tegen vechten helpt om elkaar te vinden. In een vorige column schreef ik over de kansen van een hoge gasprijs voor het vinden van nieuwe oplossingen. Daar kwam commentaar op, zo snel kunnen we ons niet aanpassen, aan deze werkelijkheid.

Effect van terugdringen gebruik chemische middelen

Afgelopen week sprak ik met vertegenwoordigers van Glastuinbouw Nederland tijdens een vergadering van Kennis In Je Kas (KIJK). De effecten van het terugdringen van het gebruik van chemische middelen om de gewassen te beschermen gaat te snel om op te anticiperen. De effecten van een strategie die al in 2009 door de EU is ingezet, begint nu te knellen. Er mogen steeds minder middelen ingezet worden. In 2030 mogen er nagenoeg geen residuen voorkomen op land- en tuinbouwproducten voor voedselconsumptie. De inzet van middelen moet volgens de Greendeal met 50% zijn teruggebracht.

Dit gaat naast een verandering van energiegebruik ook nog eens een enorm effect hebben op de teelt en productie. Het vraagt om een andere kijk op bodemvruchtbaarheid en weerbaarheid van de plant.

Collectief onderzoek hard nodig

Om die snelle stappen op te kunnen volgen is collectief onderzoek hard nodig. Nu de middelen van de productschappen zijn opgedroogd, komen er steeds meer collectieven op gang, zoals KIJK in de glastuinbouw of het programma Onderzoek en Innovatie in de Akkerbouw, om gezamenlijk naar oplossingen te zoeken. Als individueel bedrijf is dit niet te realiseren, maar als collectief is er gezamenlijk een vuist te maken, waarbij de minister van LNV dit met extra budget ondersteunt.

De vraag die je zou kunnen stellen, is of het budget wel hoog genoeg is met € 350 per hectare. Er liggen enorme uitdagingen in het verschiet, die als ze niet opgelost worden tot veel lagere productieniveaus kunnen leiden. Dat kan nog wel eens veel meer geld gaan kosten. Toch maar extra bijdragen met z’n allen?