‘Onzekerheid door beleid’

Alles in de media gaat over klimaat en duurzaamheid. Wat daar niet over lijkt te gaan, gaat er tóch over, want alles hangt met alles samen.

De woningnood hangt immers weer samen met stikstof, stikstof weer met natuurinclusief, kringloop, biologisch en Farm to Fork. Energietransitie en het overbelaste elektriciteitsnet hebben weer te maken met te veel vraag en te weinig capaciteit en met te weinig technisch personeel. Iets waar de tuinbouw ook last van heeft, evenals de zorg, wat weer impact heeft op hoe diep corona ingrijpt.

Wanneer komt die broodnodige stip aan de agrarische, huizen- en welvaarthorizon?

Beleid ontbreekt

Steeds is het de schuld van de boeren, de consumenten, de wappies, Tata Steel, maar nooit van het ontbreken van beleid, regelgeving, bezuinigingen, of het niet nemen van een besluit. Ik word er een beetje cynisch van. Heeft het nog wel zin om te stemmen, misschien alweer over twee maanden? Want hoe komt er met het schoolpleintjesgekonkel ooit een regering die gedegen beleid gaat maken? Wanneer komt die broodnodige stip aan de agrarische, huizen- en welvaarthorizon? Beleid langs links, langs rechts, dwars door het midden, naar Mars, áls er maar beleid komt waar ondernemers hun koers op kunnen afstemmen.

Ondernemen langs meerdere sporen

Ik zie het voorlopig niet komen en ga dus maar stoïcijns door met het verbreden van mijn bedrijf. Het verdienmodel haal ik onmogelijk uit één teelt, hoe efficiënt ook. Ik onderneem liever langs meerdere sporen. Met zo min mogelijk kosten en met meerdere afzetkanalen: direct aan de consument, export naar ver én dichtbij in de eigen regio. Hier heb ik geen overheidsbeleid voor nodig.

Goede relatie met afnemers, klanten en omgeving

Maar wel een goede relatie en samenwerking met mijn afnemers, klanten en omgeving. Dus eigenlijk kan ik me niet afzijdig houden, want de samenwerking is essentieel voor mijn verdienmodel. Dan maar hard voor weinig in plaats van ‘geen gezeik iedereen rijk’. Kán dat wel, iedereen rijk?