‘Poetin laat ons bungelen’

Op de kalender staat 1972. Mijn vader schakelde over op aardgas. Ik was toen elf jaar.

Ik herinner me nog goed wat het allemaal betekende. Geen ellende meer van overlopende olietanks, geen olieleveringen op rare tijden van de dag, geen verzakte oliewagens in de sloot, je vader hoefde niet meer midden in de nacht de gasfles van de voorverwarmer te verwisselen, geen roet meer en het mooiste: geen kolenkachel meer in huis maar centrale verwarming. Een tijd van bloei brak aan. De gasprijs was 2 guldencent. Stoken was niet meer de beperkende factor in de teelt.

Rusland-boycot stille factor in gascrisis

Inmiddels vinden we dat aardgas slecht is voor het milieu. We hebben onze eigen gasvelden gesloten, omdat huizen beginnen te verzakken. Feit is echter dat we totaal niet in staat zijn om zonder gas te leven op dit moment. Want plotseling is daar een nieuwe gascrisis.

Geopolitiek? Wij hebben niet eens een regering

Poetin heeft een peperdure leiding aangelegd naar Europa, Nord Stream 2, maar Europa (lees Duitsland) wil niet te afhankelijk worden van Rusland en weigert vergunning af te geven voor levering. Wij hebben immers nog steeds een boycot op Rusland (en vice versa) waar niemand over praat. Wij zouden de Russen weleens een lesje leren en hun economie flinke schade toebrengen.

Tijd voor verkiezingen nu men bij de les is

Poetin houdt ons nu, als een kat met een muis, aan de staart in zijn bek. Daar hangen we te bungelen. Inmiddels heeft hij de opslagcapaciteit in Nederland in handen. Met de grootste gasvoorraad ter wereld speelt hij zijn spel goed.

Een beetje slimmere geopolitiek zou op z’n plaats zijn, maar wij hebben niet eens een regering. Van de poppenkast in Den Haag kun je niets verwachten. Een kabinet dat gevallen is en na een jaar gewoon weer doorgaat, kun je niet serieus nemen. Toch eigenlijk wel tijd voor nieuwe verkiezingen nu iedereen weer een beetje bij de les is. Het probleem is dat zoveel mensen slapen als het hun goed gaat en geen visie ontwikkelen.