Het is herfst, de laatste teelt is ten einde, een teelt die redelijk normaal is verlopen. De prijzen waren soms goed, soms ook zeer slecht. Je kunt wel zeggen dat we in een rollercoaster zaten van opbrengstprijzen.
Ondertussen zitten we ook in een rollercoaster van energieprijzen. In mijn vorige column ruim twee maanden geleden had ik het nog over prijzen van 40 cent per kubieke meter gas. Inmiddels weten we dat het nog veel gekker kan. Er is door de aankondiging van Poetin dat er toch meer Russisch gas onze kant op komt wel weer wat van de prijs afgegaan, maar lang niet genoeg. Alle groenteteelten krijgen het zeer zwaar als het gas boven de 30 cent per kuub blijft. Dat is de realiteit. Hoe dan verder te gaan, daar heb ik ook niet een twee drie een pasklaar antwoord op.
Sector in een spagaat
In mijn vorige stuk had ik het over een toeslag op de prijs die afgesproken wordt. Deze dient sowieso verhoogd te worden met ten minste 6 cent boven de prijzen die afgelopen jaar in de markt lagen. En ja, ik zie en hoor jullie al roepen: ‘hoe gaan we dat voor elkaar krijgen?’ Met de concurrentie uit de zuidelijke landen van Europa, die minder last hebben van hoge gasprijzen.
In deze spagaat zitten we nu. We zullen ons nóg meer moeten onderscheiden met ons product dan we al deden. Samenwerking zal nu echt moeten.
Productbeschikbaarheid was tot op heden voor de supermarkten een vanzelfsprekendheid. Maar in de nieuwe situatie is het iets dat gewoonweg beter betaald moet worden. Daarom moeten wij telers kunnen zeggen hoe we per dag en per week ons product willen en kunnen verkopen. Dat kan alleen als we te allen tijde aan het roer staan. En dat kan alleen als we samenwerken, samenwerken en nog eens samenwerken.