Stuur aanbod Conference onder miljoen ton

Dat stelde Dirk Coucke van de Fruit Trading Company onlangs op een webinar georganiseerd door DLV en de Actiegroep Fruittelers. Op basis van de gemiddelde verkoopprijzen per jaar van de afgelopen zes jaar is te zien hoe snel bij een grotere oogst de verkoopprijs omlaag gaat.

Naast die lijn met het verband tussen het oogstvolume en de prijs, trekt Coucke ook een lijn met de kostprijs. Met een hogere productie per hectare daalt de kostprijs per eenheid product. Maar de verkoopprijs daalt harder.

Bij een gemiddelde kostprijs, die wel per producent wat hoger of wat lager dan dat gemiddelde kan uitvallen, ligt het omslagpunt tussen verlies en winst op een gewogen Europese oogst van Conference én deels meegewogen Abate Fetel van 1 miljoen ton. Bij een gewogen Europese oogst van meer dan 1 miljoen ton Conference daalt de verkoopprijs onder kostprijs.

_{Tekst gaat door onder de grafiek}

Langs deze lijnen voorspelde Coucke in augustus dat op basis van de op Prognosfruit geraamde gewogen oogst van 800.000 ton (dit jaar is de wegingsfactor van de tegenvallende Zuid-Europese oogst bijna nul) de middenprijs van het door The Fruit Company gehanteerde pakket van standaard maten en kwaliteiten op de grote fruitveilingen dit jaar zal uitkomen op 82 cent per kilo. Dit lijkt tot op heden redelijk te kloppen. De gemiddelde prijs voor het eerste kwartaal van het seizoen was 73,5 cent per kilo. Normaal loopt die nog op tot het einde van het seizoen.

In 2019 kwam de middenprijs bij een oogst van circa 900.000 ton Conference uit op 66 cent. In 2020 en vooral in 2018 waren de oogsten groter (1,02 en 1,09 miljoen ton) en zakte de middenprijs met respectievelijk 52 en 40 cent duidelijk onder de kostprijs.

Pleidooi aanbodsregulering

De oplossing voor een gezonde perenmarkt met eerlijke prijzen voor de perentelers is volgens Coucke eenvoudig te realiseren door aanbodsregulering. Zeker als je beseft dat België en Nederland voor het overgrote deel voor het aanbod aan Conference zorgen. Zorg dat je het aanbod reguleert zodat je in het goede gedeelte van de grafiek blijft, aldus Coucke. Dat dit niet zo simpel te realiseren is in een vrije markt, beseft Coucke ook. Over systemen als seizoensquota of leveringscertificaten kan echter grondig nagedacht worden.

Doe dat niet door hectares te reguleren, maar door in overvloedige oogstjaren minder te plukken. Een jaar als dit leert immers dat als de productie per hectare wat tegenvalt, telers de productie van elke hectare hard nodig hebben. Een deel van een te grote oogst niet op de markt brengen levert volgens Coucke geen problemen op met de mededingingswetgeving, omdat je geen prijsafspraken gaat maken.