Doorgaan naar artikel

‘Communicatiefoutje van communicatiebureau’

Momenteel worden wij dik van communicatie. Hoe meer communicatiebureaus, hoe dikker de mens wordt. Het milieu is ook niet gebaat bij deze communicatiebureaus. Voor mij wordt het al helemaal een frustratie als dit dan ook nog gepredikt word door een ‘milieuvriendelijke’ goededoelenorganisatie als de postcodeloterij.

Hier in huis denken er ook enkelen dat ze slapend rijk kunnen worden, dus ook ons adres prijkt op de postcodeloterijlijst. Wekelijks worden we bedolven onder de post van de postcodeloterij en schiet het als spam door de mailboxen.

We hadden weer eens een waardeloos – vooropgezet – zoethoudertje gewonnen. Dit keer konden we die opvragen per mail of per post. Nee niet of, maar en. Kinderen beantwoordden twee keer de mail en per post werd de prijs ook nog een keer opgevraagd. Zoals een juist pr-bureau betaamt werd een week later per post een doos afgeleverd met ‘onze’ prijs.

‘Duurzame’ box van afval uit palmindustrie

We haalden er een prachtbox uit van afval uit de palmindustrie (lees: varkensvoer) dat verwerkt was tot een ‘duurzame’ box. Er was welteverstaan 10% palmafval in verwerkt en de rest was gewoon ordinair plastic (lees: CO2-uitstoot). In de box zat een prachtige papieren doos in de mooist felle kleuren (lees: bomenkap), blauw en groen voerden de boventoon. Daarin zat een mooi knisperend cellofaantje (lees: zwaar chemisch proces) om vervolgens daaruit weer een plastic bakje te trekken (lees: wederom chemisch proces) met daarin, jawel tien b-i-o-l-o-g-i-s-c-h-e koekjes.

Tien b-i-o-l-o-g-i-s-c-h-e koekjes en 1 kilo afval

Mijn haren gingen spontaan recht overeind staan: tien b-i-o-l-o-g-i-s-c-h-e koekjes en 1 kilo afval! De koekjes mochten dan wel biologisch heten, qua smaak was het meer dat ik een lepel suiker in mijn mond stopte. Na een hap werden de koekjes door de volledige familie terzijde geschoven om vervolgens een maand later in de afvalbak te belanden, inclusief de pot die eromheen zat, want die wilde niemand hebben.

Milieuvervuilende overgedoseerde suikerbommen

Het wrange aan dit verhaal is dat dit zo drie keer gebeurde, omdat het niet maar één doos was. Elke keer dat de prijs opgevraagd werd, kregen we weer een volgende dosis milieuvervuilende overgedoseerde suikerbommen opgestuurd.

Willen we de wereld redden, dan moeten we de communicatiebureaus aan banden leggen. Want bij communicatiebureaus is het nou eenmaal zo; het verhaal is goed, maar de uitwerking een stuk minder. Toch eens onderzoeken of we hiermee de stikstofcrisis kunnen oplossen.

Share this

Jolanda Nooijen
Jolanda Nooijen

Ondernemer in Uden (N.-Br.)

Gerelateerde artikelen

Beheer
WP Admin