‘Voorzichtig met boodschappen’

Bij ons thuis werd vorige week bijvoorbeeld met enig wenkbrauwfronsen gereageerd op spotjes van boeren en tuinders op radio en tv. Nog niet zo erg als de halve twitterwereld die over de BN’ers en hun weeïge coronalied heen viel. Maar dat de land- en tuinbouw zich juist nu ook nog graag even als de zelfverklaarde helden van de voedselvoorziening willen profileren …

Niets gaat meer vanzelf

Uiteraard nam ik het op voor de tuinders. Want ja, niet alleen de sierteelt, óók de groente- en fruitketen moet zich in allerlei bochten wringen om het werk gedaan en het product de schappen in te krijgen. Niet dat de consument er minder behoefte aan zou hebben, zoals met bloemen toch wel een beetje het geval is.

Maar iedereen in de voedselketen merkt nu hoe haarfijn die keten normaal gesproken is afgestemd. Hoeveel er min of meer vanzelf gaat, vrijwel perfect gestroomlijnd.

Nú gaat er helemaal niets meer vanzelf. En wat de sector nog wel langs min of meer vertrouwde lijnen doet – zoals het lanceren van de feelgood campagne ’Zorgt u voor elkaar, dan zorgen wij voor uw groenten en fruit’ – dat kan ook ineens heel anders vallen dan verwacht.

Hetzelfde geldt trouwens voor de boodschappen die lobbyende sectoren de wereld in slingeren omdat zij recht menen te hebben op (meer) steun. Van campinghouders tot de Hema, van de bouw tot de kinderdagverblijven. En dus ook de groente- en fruitketen. Hoe valt dat in coronatijd?

Boodschappen bij de tuinder

Maar de boodschap van de sector is terecht. Want hoe wij boodschappen doen, is plots flink veranderd. Véél meer online en laten bezorgen. Ook veel meer direct bij de tuinder in de buurt. Sommige bedrijven zitten daarmee ineens aan de goede kant van de medaille, terwijl andere averij en soms zwaar averij oplopen, zonder dat daar in snel opgetuigde regelingen oog voor is.

Ook het door onze regering geven van precies genoeg steun waar dat nodig en nuttig is, gaat niet vanzelf.